موضوع: « ابلیس های نابالغ ، افول ضدقهرمان ها در wwe »

مدتی پیش سالگرد تولد هال اف فیمر کمپانی edge بود ، سیل تبریک ها بود که روانه شد...اما در این میان مرور خاطرات ارزشی دوچندان پیدا کرد ،

منتها در میان این خاطرات شاید بیش از همه دورانی در خاطر همه مانده بود اج به مانند یک آنتاگونیست کارکشته فقط بیبی فیس های کمپانی را آزار

میداد ، از جان سینا بگیرید تا تریپل ایچ و آندرتیکر... نه اینکه بگوئیم اج بیبی فیس موفقی نبوده ، یا فی المثل بگوئیم باقی کریرش ارزش چندانی

نداشته ، بلکه کریر او همواره تحت اثیر دوران هیل بودنش قرار دارد.... از برای چه؟ مشخص است ، اج یک مگا هیل درجه یک بود ، اصول نفرت ورزیدن را

به الفبا بلد بود...نتیجه این که حتی اکنون هم آن بخش از کریرش به مانند یک فیلم ارجینال درجه یک برای یونیورس تلقی میشود...فیلمی که نمیشود

از روی آن کپی بهتر ساخت...ناگفته نماند بحث صرفا در مورد اج نیست ، بلکه در مورد بسیاری هم از استارهای تاریخ این کمپانیست ، جریکو ، ارتن و

سرآمد همه آنها JBL ...استارهایی که بخش قابل توجهیی از کریر خود را زیر سایه سنگین نفرت فعالیت کردند و به کاراکترهای خود جانی متفاوت

بخشیدند ... نیاز به وجود یک ضدقهرمان که حداقل چندسالی باشد و به یکباره محو نشود در کمپانی حس میشود و این یک حقیقت انکار ناپذیر است...










آنقدر در مورد پی جی اراء نوشتیم که شاید برسی دوباره آن دوران ( کمی تا قسمتی تلخ ) دیگر لطفی نداشته باشد ، بیشترش هم انتقاد بوده و گلایه

، ولی مسئله اینجاست که هنوز کمپانی فرمول خلق ضدقهرمان خود را تغییر نداده و به نظر میرسد تیم کریتیو کماکان از روی یک کلیشه استوری هارا

پیش میبرند.... برای مثال بگذارید به کمی عقب تر برویم ، درو مکینتایر را به خاطر دارید؟ یک استار درجه دو اسکاتلندی که آینده درخشانی در انتظارش

بود ، هیل بود و تواناییش را به رخ همه کشید اما نتیجه اش چه شد؟ دراز کشیدن روی تیبل میت و بستن دستمال سر!!! وید برت را چه طور ؟ به خاطر

دارید؟ استاری که به یک باره درخشید و فیود جذابش با رندی ارتن قطعا یاد همگان خواهد ماند...او چه شد؟ میکروفون به دست گرفت و دیگر به جایی

نرسید....یا حتی مارک هنری که با هال اف پینش نقطه عطفی در کریرش ایجاد کرد اما پس از 6 ماه دوباره شد همان بازنده بلفطره ... یا حتی شیمس

که در کمتر از 10 سال به تمامی افتخارات ممکن دست یافت اما اکنون کیلومترها با آن جینجر بی اعصاب ایرلندی فاصله دارد... نیازی هم نیست تا به

دلریو و لرد تنسای و... اشاره کنم..









نکته اینجاست که این روش از ابتدای این بیزینس حاکم بر بازی بوده ، درخشش مقطعی بعضی از استارها با توجه به نیازهای وقت ، شاید مثال مناسب

و نزدیک آرتروث باشد ، استاری که در کل کریرش در کمپانی هیچ گاه در قد و قامت یک مدعی ظاهر نشد اما در کپتال پانیشمنت 2011 با جان سینا سر

تایتل جهانی مبارزه کرد و البته باخت... بحث اصلا سر آرتروث نیست ( هرچند استاریست با ظرفیت ) بلکه سر اپیدمی این روزهای کمپانیست.... جائیکه

ماهال هندی به ناگه با تکیه به هم خونهایش از راه میرسد و قهرمان میشود و احتمالا یه چندماهی به همین منوال بگذرد..اما بعدش چه؟ آیا ماهال

بازهم یک چلنجر باقی میماند یا مثل هموطنش کالی دوباره تبدیل به یک امیوزمنت میشود؟ طرفداران کمی کهنه کار قطعا گریت کالی را خوب به خاطر

دارند...کسی که با امدنش یک برند وحشت کرد ، کسی که اپن چلنج هایش همه را خسته کرده بود ، کسی به خشونتش معروف بود..کابوس جان

سینا ، بلای جان بیگشو ...و البته یک رقیب سرسخت برای باتیستا...اما همه اینها چندسال بعد جایش را داد به یک مرد دومتری با شلوار قرمز که با

هورن سواگل این ور انور میپرید و با سانتینو مارلا سر خواستگاری از خواهرش دعوا میکرد !! هدر رفتن چنین ظرفیتی واقعا تاسف بار است ، وقتی شما

یک هیل خوب دارید که میتوانید با کمی زحمت او را به یک مگا هیل بدل کنید چرا نابودش میکنید؟ دقیقا همان بلایی که سر ویلادیمیر کازلوف آمد...یک

روس خشن که در رینگ رقیب نداشت اما بعد از چندسال به شکل اسف باری کریرش در ecw به پایان رسید...











هدف از نوشته نه ملامت تیم کریتیو بلکه باخوانی نقاط ضعف و قوت آنهاست... فی المثل بارها گفته ام که میز یک هیل درجه یک است ، او به درستی

بلداست چگونه منفور و موفق باشد ، چگونه در عین هیل بودن برند خاص خودش را داشته باشد..او نمونه موفق یک استار با تجربه است که حالا از

تمام اشتباهات خود درس گرفته و در مسیر درستی قرار دارد ، فقط کافیست پرومو های کنونیش را با زمانیکه قهرمان تایتل جهانی بود مقایسه کنید ،

اینترنسش ، گیمکیش ، همه چیز او رشد پیدا کرده ، او اکنون فقط یک بچه لوس با موهای ژل ( بخوانید کتیرا ) زده نیست ، او حالا روی اعصاب است اما

به شیوه اصولی اش...حال در این بین اسار خوب زیاد است که نوید یک مگا هیل درجه یک را میدهد اما چرا چندان به wwe امید ندارم؟ دلیلش ساده

است ...اولیت کمپانی خلق و یا کمک به خلق چنین انتاگونیست هایی نیست...در واقع کمپانی کاملا اولیت بندی خود را عوض کرده و ترجیح داده تا هر

چند وقت یکبار یک استار نه چندان مستعد را مطرح کند ف قهرمانش کند ، وقتی نیاز راستر به او از بین رفت او را بازگرداند به همان استوری های درجه

دو و دوباره یک استار با وضعیت مشابه بیاورد....










در واقع ورود تریپل ایج به راس مدیریتی کمپانی هر خیری که داشته در این یک مورد موجب زیان شده.... واقعیت این است که با ورود هانتر به استوری

های کمپانی تیم کریتیو به جای فراهم کردن بستر مناسب برای رشد هیل های گردن کلفت بازهم رفته سراغ داستان هزاران بار بازگو شده رئیس بد !!

همان داستانی که قریب به 30 سال است در این کمپانی شاهد آن هستیم ، قضیه بسیار ساده است ، وقتی شما یک باس فایت نیرومند دارید که حکم

غول مرحله آخر را دارد دیگر چندان اهمیتی به شیاطین کوچک دور و ور خود نمی دهید..کمپانی هم تمام تمرکز خود را به درگیری های آثوریتی با دیگر

استارها گزاشته ، درگیری و فیود های هرچند مقطعی اما مهم تر از بقیه....حال در این بین میان استوری های کوچک و بزرگ کمپانی که به نظر میرسد

آنتاگونیست و پروتاگونیست مفهوم خود را از دست داده و رنگ باخته اند ، جیندیرا ماهال تنها ضدقهرمانی به حساب می آید که مفهوم سنتی کاراکترش

را حفظ کرده و در همان راستا فعالیت میکند ، منتها اینکه چه تضمینی برای آینده حرفه ای او وجود دارد نمیتوان خوشبین بود..چون فی الحال اون یک

استار کاملا معمولیست که هیچ توانایی به خصوصی ندارد و اگر نیاز کمپانی و قرعه شانس نبود ، بعید میدانم دیده میشد...البته قبول کنیم که با شرایط

کنونی دیده استاری به مانند ماهال در چنین ردایی سخت است...اینکه او را پیشقراول سپاه هیل های کمپانی بداینم دشوار و هضمش سخت است....









مشخصا کمپانی آنقدر استار درجه یک و آماده دارد که بتواند در چشم به هم زدنی ماهال را از پرده دید یونیورس پائین بکشد و کسی همچون اونز را

جایگزین او سازد ، منتها انتقاد اصلی به این روند است ، جائیکه به نظر میرسد نیاز است تا دوباره چنداسار هیل الف بای نفرت را بیاموزند و به خوبی

آموخته خود را دیگران نشان دهند...

با تشکر از حسن جان بابت پست زببا شون...


مقالتون بسی تلخ و عمیق بود که به درستی به اصل مشکل و سیاست غلط کمپانی اشاره کردین...

در سال های اخیر کمپانی نه تنها در ساخت در ساختن یک کاراکتر مگا هیل موفق عمل نکرده، بلکه حتی از ساخت یک مسیر هیل ترن مناسب هم ناتوان بوده و دائم درجا زده. اگر اشتباه نکنم اخرین هیل ترن خوبی که کمپانی اجرا کرد خیانت ست رولینز به شیلد بود که انصافا پوش خوبی هم برای ست رولینز شد اما کمپانی با تکنیک و انتخاب اشتباه کرتیو در دراز به مدت این پوش را برگردوند ، حتی رولینز هم دچار اسیب شد...

به غیر از اون در این مدت تمامتوصیف کمپانی از کاراکتر هیل به سه بخش خلاصه میشه: 1. استوری رییس بد و کسانی که همراستاش حرکت میکنند. 2. اون هایی که به فن ها توهین میکنند و هیچ احترامی به رقبا نمیزارن ( نا جوانمردن). 3. اونا یی که امریکایی نیستن و با یک پوش مقطعی سعی در تحقیر ملیت فن ها رو دارن...

این مورد اخر بیش از بقیه دیده شده و نمونه ی به شدت بارزش میشه به روسف و این اواخر به جیند ماهال کبیر اشاره کرد...

البته من بحث جیندر ماهال را با بقیه کشتی گیرا سوا میدونم چرا

اخه او فقط به خاطر اینکه ملیت هندی داشته به این جاها رسیده وگرنه نه تاکر موفقی هست و نه رینگ استایل متوسطی داره..
اصلا دلیل نفرت مردم از او هم همینه که او فقط به خاطر هندی بودن به اینجا رسیده تا به زحمت خودش...
من این نفرت مردم و ری اکشن منفی مردم به جهت سیاست کمپانی میبینم تا خودش...
قمار اشتباهی که کمپانی برای درامد بیشتر انجام. قماری در حد افتضاح فینگر معروف. منتهی چون رقیبی برای کمپانی نیست شانس بهشون رو کرده که اون بالا سرشون در نیومده...( با این حال شواهد نشون داده که کمپانی دیگه در این یکی دو سال اخر رشد تصاعدی داشتن)


اما در مورد کشتی گیرای درجه یک کاملا با شما موافقم که این ها جز فرصت سوزی کار دیگه ای نمی کنند... الان دولف زیگلر، لوک هارپر،ناکامورا یا باید پرچم دار اس دی باشن ولی نیستن... از اون ور هم راو به شدت نامنظم شده و هیچ گونه هدفی مشخص برای پوش نداره( جز رومن کبیر)

واقعا تمام اتفاقات، استوری ها، پوش ها به صورت مقطعی است... وگرنه اگر برنامه ای بلند مدت بود الان باید استرومن به عنوان قهرمان باید در مقابل استایلز قرار بگیره تا این.

در اخرم بازم تشکر میکنم و منتظر مقاله های بعدی هستم