تایپیک صنعت هوایی فضایی ( --- بمب افکن Tu-۱۶۰ --- )

نکته : این ( --------- ) که در سر تیتر است برای هر هواپیما تغییر میکند.
[size=medium]در این تایپیک قصد دارم در مورد هواپیماهای مختلف اطلاعات بدهم...
مقدمه:
امروزه هواپیماهای نظامی های پیشرفته ای از نظیر تکنلوژی وجود دارد که تفاوت های نچندان زیادی به هم دارند نظیر F-22 ، F-35 آمریکایی با سوخو 47 روسی یا تایفون اروپایی یا میراژ که همگی بهترین هواپیماهای جهان محسوب میشود.
البته هواپیماهایی نظیر F-16 ، F-15 ، F-14 و MIG را نباید دست کم گرفت که هنوز هم در کشورهای جهان اول در سیستم های دفاع هوایی استفاده میشود در صعنت هوایی کشورهای نظیر فرانسه ، آمریکا و روسیه حرف اول را در جهان میزند و بعد از آنها به تازگی چین و ژاپن و اسرائیل به تکنلوژی ساخت هواپیما های سری پیشرفته 5 دست پیدا کرده اند که اسرائیل با تأمین هواپیماهای خود از آمریکا با گرفتن قرامت از آن کشور تولید هواپیماهای خود را متوقف کرد. چون به ضرر سازندگان شرکتهای سازنده ی هواپیماهای جنگی آمریکا برای فروش منجر میشد.

چکیده :
جنگنده F-22 برترین هواپیمای نظامی آزمایش شده و مورد استفاده قرار گرفته شده دنیا شناخته شده که در کشور آمریکا تولید و در آنجا استفاده میشود که تاکنون در اکثر آزمایشات نظامی استفاده شده و سربلند بیرون آمده. منحدم کردن همزمان هفت هدف را در زمین ، هوا را دارد و رادار گریز نیز هست و حتی علاوه بر آن جدیدأ معلوم شد قابلیت شکار ******* ها را نیز دارد .

توضیحات:
اصل هواپیمای F-22 شرکت در نبردهای هوایی و شناسایی دشمن و نابود کردن آن حتی قبل از شناسایی وجود خودش توسط را دارهای هواپیماهای دشمن است.
سیستم راداری آن طوری که از فاصله بسیر دور با امواج مافوق صوت هدف را شناسایی و آن رامنحدم میکند.
هیچ گونه علایم راداری از خود ساطع نمیکند و رادارهای زمینی و هواپیما آن را شناسایی نمیکند و روی آن قفل نمیشود و بدین صورت از تمام موشکهای زمین به هوا و سپرهای زده هوایی در امان میماند و به راحتی از این موانع میگزرد و این رادار گریزی به دلیل آیرودینامیک عالی آن و سطحی غیر قابل برگشت اواج رادار به وجو میاید و حتی موشک های آن به دلیل ایبنکه باعث برگشت امواج رادار دشمن نشود در داخل محافظ هایی قرار دارد که قابلیت دیدن آنرا هم حتی با چشم میسر نمیسازد و میشود بیشترین خطر پذیری F-22 در هنگام شلیک پدیدار میشود که آن هم چون زمان کوتاهی است زیاد چندان مهم به نظر نمیرسد.
به دلیل محافظت موشکها از برخورد با امواج رادار سطحی صاف و هموار به وجود آمده که حتی باعث شکست بهتر هوا و پدیدار شدن ضریب اسطحکاک کم و افزایش مانور میشود.
موتور آن بسیار قدرتمند است که به راحتی سرعت خود را بدون پس سوز به بیش از سرعت صوت میرساند یعنی بیشتر از 1.6 ماخ میرسد.
و جنس آن نیز از ترکیب تیتانیوم ، کولار ، کربن و آلومینیوم که آلیاژی بسیار محکم همچون فولاد میسازد و بسیار سبک تر از فولاد میسازد.
از دو موشک حرارتی سايدوايندر (AIM-9 Sidewinder) و شش موشک آمرام (AIM-120C AMRAAM ) و قابل به حمل دو بمب JDAM با وزن 1000 پوند نيز هست.
این هواپیما برای حمله ، با تشکیل سامانه ارتباطی با هواپیماهای جاسوسی و آواکسهای و ماهوارها و همچنین با ناوهای نظامی و پایگاهای هوایی توسط رایانه مخصوص به طور همزمان ارتباط برقرار میکند تا بهترین عملکرد را برای حمله استفاده کند و حتی موشکهای آن به طور جداگانه نیز قابلیت ارتباط با این سامانه ی ارتباطی را دارد.
براب مثال این هواپیما همزمان از یک سیستم پدافند زده هوایی عبور و سامانه ی موشکی اسکات یک پایاگاه نظامی را نابود و با 5 سوخو 27 همزمان مبارزه و آنها را شکست میدهد. و از لنچ يك موشك امرام را به سوي يكي ازآنها كه كامپيوتر اف۲۲ آن را خطرناكتر تشخيص داده قفل و شليك ميكند و هواپماي بعدي را انتخاب و دومين موشك را شليك مي كند . البته اين در حاليست كه هنوز شكاريهاي سوخو ۲۷ اف۲۲ را كشف نكرده اند .هواپيماهاي ۱و ۲ لحظاتي بعد منهدم ميشوند و رپتور كه حالا به آنها نزديك شده ۳ موشك حرارتي سايدويندر خود را به صورت همزمان به صوي سه جنگنده شليك ميكند كه ۵ ثانبه براي واكنش به هواپيمايي مانند سوخوي ۲۷ ديگر دير شده است .

مشخصات:
نوع كاربري: جنگنده ، برتري هوايي
كارخانه سازنده: بويينگ و لاكهيد مارتين
خدمه: 1نفر
قيمت: 150 میلیارد دلار
تعداد موتور: 2 تا
شرکت سازنده موتور: پرات اندو ویتی
F – 119 -P W -100 مدل موتور:
طول: 6/18 متر
عرض: 3/13 متر
ارتفاع: 8/4 متر
ماكزيمم وزن تيك اف: 60000 پوند يا 27200 كيلو گرم
سرعت: بيش از دو ماخ
ارتفاع خدمتي: 50000 پا
شعاع عملياتي: نامعلوم
تسليحات: 4 عدد موشك هوا به هوا امرام و 2 عدد موشك هوا به هواي سايدواندر و بمب هاي هدايت ليزري
سال شروع خدمت: سال 2013
جنس بدنه: کربن ، آلومینیم ، کولار و تیتانیم.
میزان حمل صلاح بمب: دو بمب JDAM با وزن 1000 پوند


عکسها:

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
نحوه ی قرار گیری تسلیحات... توجه کنید

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
دریچه ورود هوای موتور

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
لحظه شکستن دیوار صوتی

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

عکسها F-22 از نماهای مختلف.

منبع : www.iranwwe.net ...... sasan[/size]

من با این صنعت خیلی اشنام...با خلبان های زیادی هم در ارتباطم...
اکثر رو زمین نیستیم

[size=medium] من قصد دارم هر فته در مورد یک هواپیما توضیح بدم که این هفته کار خود را با F-22 شروع کردم و در هفته بعد F-35 را نقل میکنم.
با تشکر.... نظر دهید[/size]

مرسی ساسان جون خیلی گلی:4:

دستت درد نکنه خیلی کامل بود. [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

جالبه یکی رو میخرم به زودی :4:!

وااااي ساسان خيلي عالي، مفيد،خوب و جالبه ...!!!
دمت گرم...
موفق باشي!!!

[size=medium]سلام بچه ها اینم F-35 :

مقدمه:
اولین مونتاژ یک جنگنده ، سخت ترین بخش از مراحل طراحی وساخت آن است .در واقع مشکلاتی که در مرحله ی طراحی شناخته شده نیستند در مرحله ی مونتاژ پیش نمونه ها نمایان می شوند که مهمترین آنها مشکلات مربوط به وزن اضافی است. و تاریخچه ی این هواپیما:
در سال 1996 ارتش امریکا نیاز خود را به یک هواپیمای جدید با تکنولوژی بالا و قدرت مانور و جنگندگی قوی و توانایی داشتن پرواز عمودی و قابلیت ضد راداری بالا به کارخانه های سازنده هواپیما در داخل کشور اعلام کرد تا ظرف 5 سال اولین نمونه ها را برای تست بهترین نمونه در اختیار ارتش آمریکا قرار دهند و نام این پروژه را JSF قرار دادند.
دو غول بزرگ هواپیما سازی آمریکا یعنی بوئینگ و لاکهید مارتین دست به کار شدن و تا 24 اکتبر سال 2000 اولین نمونه های خود را بدون قابلیت پرواز عمودی و فقط جهت تست پروازی به ترتیب با نام های X-32 و X-35 در اختیار ارتش قرار دادند. تست تا 22 نوامبر همان سال ادامه داشت و بعد از 27 تست و عملیات هواپیمای لاکهید مارتین موفق و سربلند بیرون آمد و نام F-35 را کسب کرد.
در 23 جون سال 2001 اولیت نمونه عمود پرواز F-35 با نام STOVL مورد آزمایش قرار گرفت که به یک موتور توربو فن که در پشت کابین به طور افقی نصب شده مجهز بود.
در 26 اکتبر سال 2001 لاکهید مارتین به طور کامل برنده مناقصه JSF شد و ارتش آمریکا سفارش 4500 دستگاه F-35 را به ارزش 200 بیلیون دلار به این شرکت داد.
اولین نمونه این هواپیما برای واگذاری به نیروی هوایی در سال 2006 جانشین هواپیماهای کهنه ارتش خواهد شد.
F-35 در سه مدل ساخته می شود: F-35A – F-35B – F-35C

توضیحات:
باب الراد مسئول پروژه ی ساخت وتوسعه ی F-35 صراحتاً اعلام می کند که چند روزی از برنامه ی تعیین شده عقب هستند.فقط چند صد متر دورتر از دفتر وی در سالن عظیم تولید ، اولین قطعات بزرگ زیر مجموعه ی نمونه ی اولیّه ی "اف-35 ای-1"را می توان دید.در حالی که اصلاحات جدید برای ساده تر کردن پروسه ی نگهداری ماکت هواپیما در حال بررسی است ؛تکنسین ها در حوزه های مختلف مشغول کار بر رویقسمت جلویی بدنه هستند که روی نگهدارنده ی قابل چرخش قرار دارد.کفی کاکپیت قبلاً نصب شده است و اکنون نوبت اولین دسته از سیم کشی هاست که باید انجام شود.
در گوشه ی دیگری از سالن ، سازه ی اسپار(تیرهای طولی بال که بیشترین بار ناشی از پرواز را حمل می کنند) ورایب (قطعات عرضی بالدر طول وتر بال به شکل ایر فویل که قسمتی از بار پرواز را تحمل می کند) بال قرار داردکه با دوازده متر پهنا بر پهلوی خود روی قید "جیگ"بسته شده است
این سازه در نوامبر سال2004تکمیل شده است و اکنون باید پوسته ای از کامپوزیت فیبر کربن بر روی آن کشیده شود
پیش از همه پوسته ی تحتانی که توسط شرکت" وفت"در جورجیا ساخته شده است؛بوسیله ی دستگاه جدید نصب فیبر کشیده شده و سوراخ کاری پرچ ها انجام می شود.این عمل کاملاً خودکار است.
در حالی که پوسته ی تحتانی از دو قسمت تشکیل شده ، پوسته ی فوقانی به صورت یکپارچه از نوک یک بال تا نوک بال دیگر کشیده می شود.پوسته ی فوقانی توسط (ای تی کا کامپوزیت) در یوتا ساخته شده است.برای ساخت این قطعه از یک قالب اینوار(فولاد با نسبت زیادی از نیکل)با طول 13 متر ،عرض2/4متر و ارتفاع 4/2متر استفاده شده است.لاکهید مارتین قبل از مونتاژ ،قطعه ی تمام شده را با یک اسکنر لیزری ثبت شده ی "یو تی"برای یافتن عیوب احتمالی آزمایش می کند.جهت نصب دقیق ، پوشش هایی از قاب چند لا با کاربرد ویژه نیز به اندازه فرز زده می شوند.
در این بین فقط پیمانکار اصلی پروژه ،لاکهید مارتین نیست که با آهنگی سریع بر روی نمونه ی اولیه کار می کند؛ کمپانی نورث روپ گرومن نیز درحال مونتاژ نیمه های بالایی وپایینی بخش مرکزی بدنه در کارخانه ای واقع در کالیفرنیا
بوده و کار نصب سیستم های هیدرولیکی ، الکتریکی و سوخت را آغاز کرده است.
کار بر روی تیرک چپ دم در کارخانه ی "بی ای ایی-سیستم"واقع در ساملز بوری نیز در حال پایان است.مانند بقیه ی قسمت ها دقّت فوق العاده ای روی سازه در طول فرز کاری نیاز است.باید شکل اف-35 دقیقاً با ابعاد طراحی شده متناسب باشد تا قابلیت پنهانکاری مورد نظر بدست آید.مایکل کریستی مدیر برنامه ی "بی ای ایی-سیستم"می گوید:«تلرانس کلی این قطعات در حدود 2/0میلیمتر است که کمتر از ضخامت موی انسان است».علاوه برتیرک دم ،"بی ای ایی"در حال ساخت دم عمودی و سکان افقی ثابت نیز می باشد.
سپس تمام این اجزاء برای مونتاژ نهایی به فورت ورث ارسال می شوند.مونتاژ نهایی به کمک یک اسکنر لیزر فوق پیشرفته
لایکا "ال آر 200"انجام می شود که دقتی برابر با دوصدم میلیمتر در مسافت48متری دارد و این یعنی سرعت نمونه گیری برابر
با1000نقطه در ثانیه.
اولین پرواز این هولاپیما در آگوست سال2006برای انجام آزمایشات آیرودینامیکی برنامه ریزی شده است.ناگفته نماند در سازه و روش مونتاژ این نمونه از برنامه ی تولید استاندارد پیروی نمی شود.
تام بورباگ یکی از مدیران پروژه ی اف-35 وهمکار باب الراد می گوید:«در ابتدا ما تمرکز زیادی روی تولید کارآمد داشتیم که همین موجب مشکلات ناشی از وزن شده است».در سالی که گذشت همین مشکلات در مورد مدل برخاست کوتاه ونشست عمودی (اس تی اُ وی اِل)نیز وجود داشت که تیم مهندسی شتابزده به دنبال راهی برای کاهش وزن بود
مشکلات وسازماندهی دوباره ی برنامه ، شامل مشکلات اولین پرواز نمایش فن آوری و همچنین اصلاحات در تولید موجب شده که لاکهید مارتین هزینه ی زیادی را متحمل گردد.درحالی که در اولین سال قرارداد توسعه و نمایش سیستم (اس دی دی)، شرکت تقریباً نود و پنج درصد از کمک هزینه ی ممکن پرداختی را به جیب زد.باشروع سال2004این مبلغ به حدود هفتاد درصد کاهش یافت.
علیرغم چنین موانعی تام بورباگ مطمئن است و می گوید:«ما اکنون طرحی داریم که دوباره پارامترهای مهم عملکرد را شامل می شود».طراحی مدل نیروی هوایی و گونه ی ( اس تی اُ وی اِل)به پایان رسیده و مدل نیروی دریایی نیز در حال پایان است.بورباگ خاطرنشان می سازد که به قیمت هر واحد اضافه نشده و اضافه می کند:«ما اکنون اشتراک کمتری بین قطعات سازهداریم.اکنون مهمتر از همه اشتراک در فرآیندتولید است.به طور مثال در ساخت رایب هایی با ضخامت متفاوت.امّا سیستم ها هنوز ذاتاً یکسان هستند».
حدود 400مورد تغییر در طراحی لازم است تا 1225 کیلوگرم از وزن مدل(اف-35 بی-اس تی اُ وی اِل)کاسته شودکه نزدیک به ده درصد اضافه وزن است.تعدادی از این تغییرات شامل موارد زیر است:
سازه متفاوت در منطقه ی بدنه ی مرکزی.بال هواپیما اکنون دیگر روی سازه ی زیری قرار نمی گیردبلکه به صورت یک واحد یکپارچه با دیواره ی جداکننده ی سوخت نصب می شود که این تغییر در طراحی حدود 75کیلوگرم از وزن می کاهد.
کاهش در محفظه ی داخلی جنگ افزار(شامل 46 سانتیمتر کاهش طول ) که دیگر توانایی حمل بمب های بزرگ را ندارد .هرچند که هنوز هم قابلیت حمل هشت بمب با قطر کوچک، 113کیلوگرمی،(جِی دی اِی اِم)های 450کیلوگرمی و موشک های آمرام را دارد.
بازبینی در کل سیستم الکتریکی که در نتیجه تعدادی از دستگاه های خاص حذف می شود .یک باطری یون لیتیم حدود 4/11کیلوگرم وزن داشته واستفاده ازاستارتر/ژنراتور کم قدرت تر حدود 53کیلوگرم از وزن می کاهد.در این ناحیه کلاً حدود 100کیلوگرم از وزن را می توان کاهش داد.
مهندسان کاهش وزنی معادل 270کیلوگرم را با افزایش عملکرد سیستم پیشرانش در پرواز عمودی امکانپذیر ساختند ، بدین نحو که شیپوره های رانشی گرداننده حدود چند سانتیمتر کوتاه تر شده و ورودی هوای کمکی روی بخش بالایی بدنه ار لحاظ آیرودینامیکی بهینه سازی شده است.جریان هوای متراکم خروجی از موتور به شیپوره های کنترل غلت نیز از موارد اصلاح شده است.
اینکه اصلاحات انجام شده نتایج مورد نظر را به همراه خواهد داشت یا نه ، در اواسط سال 2007 مشخص خواهد شد که اولین پرواز مدل (اف -35 بی)انجام خواهد گرفت .در مرحله ی توسعه و پیشرفت 15 فروند نمونه ی اولیه ی قابل پرواز و هفت بدنه برای آزمایشات زمینی ساخته خواهند شد.
بودجه ی اولیه برای خرید قطعات با تحویل بلند مدت برای تولید کامل در سال جاری مورد لزوم است و پنج نمونه ی اولیه ی F-35 نیروی هوایی برای سال میلادی 2007 سفارش داده شده اند.
برای برنامه ی تولید با تمام ظرفیت با توجه به تعداد واحد و تاریخ تحویل، نیاز به تعهد شرکای بین المللی برنامه است .
مشارکت صنعتی در کشورهای شریک پروژه نقش مهمی را ایفاء می کند.بیشتر سغارشات برای مرحله ی (اس دی دی)
قبلاً انجام شده و شرکای درگیر پروژه می توانند سود خوبی را از بزرکترین پروژه ی هواپیمای جنگنده ی تاریخ انتظار داشته باشند. البته در صورتی که بتوانند در بازار رقابتی هزینه ها را کاهش دهند.
در پایان بورباگ خاطر نشان می سازد ؛مهمترین هدف داشتن یک هواپیمای بی نظیر با کمترین هزینه است و برای این منظور هیچ سازشی انجام نخواهد گرفت.

مشخصات
مشخصات کامل اولین هواپیمای F-35 تست شده:
کشور سازنده : ایالات متحده آمریکا
کمپانی سازنده : لاکهید مارتین
نوع هواپیما : جنگنده مافوق صوت با قابلیت پنهانکاری
اولین پرواز:
F-35A : 24 اکتبر سال 2000
F-35B : 23 جون سال 2001
F-35C : 12 فبریه سال 2001
تعداد سرنشین : 1 نفر
طول بالها :
F-35A : 10 متر
F-35C : 12 /13 متر
طول هواپیما :
F-35A : 41/15 متر
F-35C : 50/15 متر
ارتفاع هواپیما : 07/4 متر
نوع موتور :
F-35A - F-35C : one Pratt & Whitney F-119-611 turbo-fan
F-35B : one Rolls-Royce/Allison shaft-driven lift-fan
وزن هواپیما بدون سوخت و مهمات : 9980 کیلو گرم
وزن هواپیما با مخزن سوخت و مهمات :22680 کیلو گرم
حداکثر سرعت : 5/1 ماخ
حداکثر برد بدون مخرن سوخت زیر بال : 3000 کیلومتر
حداکثر قدرت جی : 9 جی

مشخصات کامل هواپیمای F-35:
زمان نخستین پرواز عملیاتی :
F-35A : سال 2006
F-35B : سال 2007
F-35C : سال 2006
زمان نخستین سری تحویل ارتش :
F-35A : سال 2008
F-35B : سال 2012
F-35C : سال 2010
طول بالها :
F-35A : 65/10 متر
F-35B : 65/10 متر
F-35C : 11/13 متر
مساحت بالها :
F-35A : 7/42 متر مربع
F-35B : 7/42 متر مربع
F-35C : 6/57 متر مربع
طول هواپیما :
F-35A : 37/15 متر
F-35B : 37/15 متر
F-35C : 48/15 متر
ارتفاع هواپیما : 57/4 متر
وزن هواپیما بدون سوخت و مهمات :
F-35A : 8300 کیلوگرم
F-35B : 6080 کیلوگرم
F-35C : 8663 کیلوگرم
وزن هواپیما با مخزن سوخت و مهمات : 27215 کیلو گرم
حداکثر سرعت : 6/1 ماخ
حداکثر برد با مخزن سوخت و مهمات :
F-35A : 1300 کیلومتر
F-35B : 920 کیلومتر
F-35C : 1480 کیلومتر
حداکثر قدرت جی : 9 جی
نوع رادار : AN/APG-81 multi-function radar
نوع مهمات قابل حمل :
- Mausers 27 mm cannon.
- AIM-9X Sidewinder.
- AIM-120 AMRAAM.
- Joint Direct Attack Munitions.
- CBU-105 WCMD (Wind- Corrected Munitions Dispenser) for the Sensor-Fuzed Weapon.
- JSOW (Joint Stand Off Weapon).
- Paveway II guided bombs.
- 455 kg bombs and 900 kg bombs.
- JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile).
- Storm Shadow cruise missile.
قیمت :
F-35A : 40 ملیون دلار
F-35B : 50 ملیون دلار
F-35C : 50 ملیون دلار

عکسها :

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
انواع تسحیلات

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
محل قرار گرفتن بمبها و موشکها

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
محل قرار گیری تیر بار

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
تصیور ساده

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
نمائی از هوا

F-35 به عنوان بک گراند:
http://i32.tinypic.com/np4zfp.jpg

موفق باشید ... بای

منبع : www.iranwwe.net.....sasan[/size]

دمت گرم کارت درسته .... یک روزی خلبانه kish airline میشی :4:

خوبه ساسان. . . تو میتونی کمک بزرگی به کشورمون در راه هوایی بکنی. . .!!!

خیلی ممنون آقا ساسان استفاده بردیم

مخلص همه ی بچه ها هستیم ...........
بکگراندش خوب بود...
sasan cena
www.iranwwe.net

بک گراند هم عالی بود........

بچه ها هواپیمای بعدی که مورد بررسی قرار میگره میراژ 2000 است ..... امیدوارم به دردتون بخوره ....
در اسرع وقت توضیح میدم... ساسان ....

www.iranwwe.net[hr][size=medium]سلام بچه ها اینم در مورد هواپیمای میراژ 2000

مقدمه
ميراژ2000 جنگنده‏اي است كه بسيار به اسلاف خود يعني ميراژهاي 3، 5 و 50 شباهت دارد، اگرچه به هيچ وجه گونه‏اي ديگر از جنگنده‏هاي ميراژ 3 ، 5 و 50 محسوب نمي‏شود و اين شباهت، تنها به دليل بال دلتا شكل اين هواپيماهاست. ميراژ2000 تمامن يك هواپيماي جديد به حساب مي‏آيد كه داراي سيستم‏هاي بسيار پيشرفتهء رهگيري مي‏باشد. ماموريت دوم اين هواپيما، انجام عمليات بر عليه اهداف زميني است، بدين جهت، ميراژ2000 طيف گوناگوني از تسليحات هوا به زمين را قادر است حمل كند؛ از جملهء اين تسليحات مي‏توان به: موشك‏ها و بمب‏ها هدايت ليزري اشاره كرد.
هواپيماي ميراژ 2000 يك «جنگندهء چندماموريته» ساخت كارخانجات هواپيماسازي داسو (Dassault Aviation) مي‏باشد. اين جنگنده به سال 1984 در نيروي هوايي فرانسه وارد خدمت شد، سپس كشورهاي امارات، مصر، يونان، هند، پرو، قطر و تايوان، اين هواپيما را به خدمت گرفتند.
جنگنده ی چند ماموريته معادل Multirole Fighter

گونه‏هاي مختلف
نوع B و C: مدلهاي مخصوص دفاع هوايي (يك نفره و دو نفره)
نوع N: مدلي دو نفره با قابليت عمليات در هر نوع شرائط آب و هوايي، مخصوص حملهء اتمي در ارتفاع پائين و با سرعت زياد
نوع D: مدل ارتقاء يافتهء نوع N، داراي قابليت بمباران خودكار (برنامه‏ريزي شده از قبل) با مهمات معمول يا هدايت ليزري، داراي سيستم ديجيتال قابل برنامه‏ريزي (ساخت تامسون) عبور از عوارض طبيعي زمين نظير كوهها يا تپه‏ها جهت امكان‏پذيري پرواز فراصوت در ارتفاع بسيار پائين (جهت مخفي ماندن از ديد رادار)، داراي قابليت حمل و پرتاب موشك كروز APACHE
Mirage 2000-5: داراي سيستم‏هاي الكترونيك يكپارچه شده، توانايي هدفگيري هم‏زمان چند هدف زميني و رهگيري و شكار چند هدف هوايي به وسيلهء رادار پيشرفتهء RDY، حسگرها و سيستم‏هاي كنترلي جديد دارد.

تعداد سفارشات
نيروي هوايي فرانسه: 37 فروند نوع 5 - 2000
تايوان: 60 فروند نوع 5 - 2000
قطر: 12 فروند نوع 5 - 2000
يونان: 15 فروند مدل MK2 (نوع ارتقاء يافته‏اي از Mirage 2000-5) و ارتقاء 10 فروند ميراژ2000 قبلي به همين سطح
امارات عربي: 32 فروند مدل Mirage 2000-9 (مدلي ارتقاء يافته از نوع 5 – 2000)
هندوستان: 10 فروند Mirage 2000D
برزيل: 12 فروند Mirage 2000C (مستعمل نيروي هوايي فرانسه)
شركت داسو، همچنين قراردادي با نيروي هوايي فرانسه براي ارتقاء هواپيماهاي Mirage 2000N منعقد كرده است. طبق قرارداد، اين هواپيماها، به سطح استانداردي كه به نام K3 معرفي شده است، ارتقاء مي‏يابند. ارتقاء به سطح K3 شامل قابليت حمل و پرتاب موشكهاي جديد اتمي و همچنين قابليت حمل يك غلاف شناسايي مي‏باشد.
ميراژ2000 سري MK2 سفارش داده شده توسط نيروي هوايي يونان به غلاف نشانه روي ليزري نصب شده در زير بدنه .

كابين
هواپيماي Mirage 2000-5 يك جنگندهء چندمنظوره در انواع يك و دو نفره است. اين هواپيما مجهز به سيستم HOTAS مي‏باشد. در اين هواپيما، نمايشگر سربالا با پنج خط نمايشگر پيشرفتهء لولهء اشعهء كاتد (APSI) يكپارچه شده است.
اطلاعاتي كه در نمايشگر سربالا و داخل كابين به نمايش درمي‏آيد، مشتمل بر داده‏هايي بدست آمده از كنترل پرواز (ارتفاع، سرعت و . . . )، اطلاعات ناوبري، اطلاعات درگيري با دشمن و شليك تسليحات مي‏باشد.
داده‏هاي بدست آمده از حسگرها و اطلاعات مديريتي سيستم‏هاي هواپيما، بر روي دو نمايشگر رنگي (كه در كابين در يك راستا قرار گرفته‏اند)، به اطلاع خلبان رسانده مي‏شود.
HOTAS يعني كنترل ميزان قدرت موتور به وسيلهء كليدهاي روي اهرم كنترل اصلي هواپيما
نمايشگر سربالا ساخت تالس به نام Thales VEH 3020 APSI معادل Advanced Pilot Systems Interface

تسليحات
در اين هواپيما، 9 جايگاه حمل مهمات پيش‏بيني شده است: 5 جايگاه در زير بدنه و 2 جايگاه در زير بالها. همچنين نوع يك نفره به دو دستگاه مسلسل پرقدرت 30 ميلي‏متري با قدرت نواخت بالا در داخل بدنه، مجهز شده است.
تسليحات دفاع هوايي
موشك هوا به هواي ميكا MICA با قدرت شليك هم‏زمان چند فروند به سوي چند هدف
موشك Magic2
موشكهاي هوا به هواي ساخت MBDA
MBDA كنسرسيومي است كه از ادغام شركتهاي Matra و EADS و Alenia Marconi Systems تشكيل شده است.

تركيب‏بندي ماموريت دفاع هوايي
4 موشك MICA و 2 موشك Magic و 3 مخزن سوخت قابل پرتاب
قابليت پرتاب موشك هوا به هواي MBDA Super 530D يا موشك MBDA Sky Flash به جاي موشك MICA
ميراژ 2000 همچنين مي‏تواند انواع گوناگوني از موشكهاي هوا به زمين دوربرد و تسليحات هدايت ليزري را حمل كند. برخي از اين اقلام بدين شرح هستند:
بمب هدايت ليزري BGL 1000 و AS30L ساخت MBDA
موشك ضدرادار Armat
موشك ضدكشتي AM39 Exocet ساخت MBDA
راكت اندازهاي ساخت MBDA
موشك كروز از نوع استيلت به نام SCALP
موشك «شاهين سياه» يا Black Shahine سفارش امارات عربي، ساخت MBDA
موشك كروز دوربرد Storm Shadow (نوعي از مدل SCALP ويژه ميراژهاي امارات و يونان)
موشك Storm Shadow اولين بار بر روي هواپيماهاي تورنادو نيروي هوايي سلطنتي انگلستان سوار شد و در جنگ آزادسازي عراق به تاريخ مارس 2003 به كار رفت.
موشك كروز SCALP به تاريخ دسامبر 2003 براي اولين بار در نيروي هوايي فرانسه بر روي ميراژهاي سري D نصب شد.
يك فروند ميراژ2000 در حال شليك موشك كروز دوربرد Storm Shadow MBDA به تاريخ اكتبر 2003 برنده‏اي مناقصه‏اي براي نيروي هوايي فرانسه شد. طبق اين برنامه، مقرر شده بود ميراژهاي جديد سري NK3 (نوع ارتقاء يافته‏اي از سري N تحت پروژهء K3) قابليت حمل و پرتاب موشكهاي برد متوسط هوا به زمين از نوع ASMPA را دارا شوند. موشك ASMPA داراي يك كلاهك هسته‏اي تاكتيكي (با قدرت كم) مي‏باشد كه قرار است جايگزين موشكهاي ASMP شود كه از سال 1998 بر روي ميراژهاي سري N در حال استفاده مي‏باشند.

سيستم‏هاي هدفياب
سيستم «ديجيتال رهاسازي مهمات و ناوبري» به نام WDNS
غلاف نشانه‏گذاري ليزري به نام CLDP ساخت Thales Optronique (ويژه پرتاب تسليحات هدايت ليزري در شب يا روز)
غلاف نشانه‏گذاري ليزري به نام Damocles (ساخت Thales Optronique) مجهز به يك دوربين جستجوگر حرارت اهداف (فقط جهت ميراژهاي مدل MK2)
رادار چندحالتهء RDY از نوع پالس داپلر، ساخت Thales Optronique با قابليت رهگيري هم‏زمان چند هدف هوايي و ديدپائين- شليك پائين در ماموريتهاي دفاع هوايي
قابليت شناسايي هم‏زمان 24 هدف هوايي و رهگيري هم‏زمان 8 هدف هوايي به ترتيب اولويت (از نظر فاصله يا تحديد)
WDNS مخفف Weapon Delivery and Navigation System

سيستم‏هاي اقدام متقابل (ضدعمل الكترونيك)
در اين هواپيما، يک سيستم محافظت کننده داخلي (ضدعمل الكترونيك يا ECM) نصب شده است. هواپيماي Mirage 2000-5 مي‏تواند مجموعهء ICMS Mark 2 را حمل کند که با سيستم‏هاي اقدام متقابل الکترونيکي ساخت Thales يکپارچه مي شود. ICMS Mark 2 شامل يک گيرنده و پردازشگر سيگنال دريافتي اين سيستم است که در دماغهء* هواپيما نصب مي شود و وظيفه اش کشف ارتباطات داده هاي ارسالي توسط موشکهاي ضدهوايي دشمن است. سپس سيستم ICMS با کشف شدن خط ارتباط اطلاعاتي موشک با هواپيما، به جاي اطلاعات صحيح، اطلاعات نادرست ارسال مي‏کند و بدين طريق، هواپيما را از گزند موشک، مصون مي‎دارد. اين سيستم همچنين مي‏تواند رابطي باشد بين اطلاعات دريافت شده از ماموريت برنامه‏ريزي شدهء جديد و يك پايگاه زميني تحليل‏گر اين اطلاعات.

پيشرانه
در ميراژ 2000 از يك موتور توربوفن با مصرف كم، ساخت اسنكما به نام SNECMA M53-P2 استفاده شده است. اين موتور كششي برابر 64 كيلونيوتن در حالت خشك و 98 كيلونيوتن در حال استفاده از پس‏سوز ايجاد مي‏كند. ورودي‏هاي هواي موتور، به شكل نيم‏مخروطي بوده و هوا را به موتور كه در مركز بدنه تعبيه شده است هدايت مي‏كنند. بدين ترتيب، هوا به صورت مورب وارد موتور شده و فشار هواي كمتري بر موتور وارد وارد مي‏شود و اين باعث بهينه شدن هواي مورد نياز موتور مي‏شود.

برخي مشخصات فني
كشور سازنده: فرانسه
تيم سازنده: هواپيماسازي داسو، اسنكما و تامسون

ماموريت
Mirage 2000C: شكاري رهگير (دفاع هوايي)
Mirage 2000D: انجام دهندهء ماموريتهاي روزانه يا شبانه نظير «ممانعت كنندهء هوايي ميدان جنگ» (BAI)
ممانعت كنندهء هوايي ميدان جنگ = Battlefield Air Interdiction يا BAI

اولين پرواز
Mirage 2000C: مارس 1978
Mirage 2000D: فوريه 1991

ورود به خدمت در نيروي هوايي فرانسه
Mirage 2000C: تابستان 1983
Mirage 2000D: آوريل 1993

هواپيماهاي مشابه
Mirage III/5
كفير
ويگن

خدمه
يك نفر
در Mirage 2000N/D: دو نفر (يك نفر خلبان و يك نفر افسر افسر مهمات يا ناوبر)

ابعاد
طول: 14.36 متر (50 فوت و 3 اينچ)
فاصلهء دو نوك بالها: 9.13 متر (29 فوت و 5 اينچ)
ارتفاع: 5.30 متر

اوزان
وزن خالي: 7600 كيلوگرم (مدل C)
حداكثر وزن: 16500 كيلوگرم
حداكثر وزن تسليحات: 5900 كيلوگرم در مدل C و 6200 كيلوگرم در 9 جايگاه حمل مهمات در مدل D

پيشرانه
موتور توربوفن M53-P2 ساخت اسنكما

حداكثر سرعت
1.2 ماخ در ارتفاع پائين
2.2 ماخ در ارتفاع بالا

نرخ اوج‏گيري: 17000 متر بر دقيقه

سقف پروازي: 50 هزار فوت = 16500 متر

برد عملياتي
1475 كيلومتر با 4 بمب 250 كيلوگرمي
1850 كيلومتر با 2 مخزن سوخت خارجي قابل رهاشدن
3335 كيلومتر با حداكثر سوخت قابل بارگذاري، شامل 2 مخزن 1700 ليتري و 1 مخزن سوخت رهاشدني 1300 ليتري

قابليت سوختگيري هوايي: دارد
حجم سوخت
3950 ليتر در مخزن سوخت داخلي و تا 8000 ليتر به وسيلهء سوختگيري هوايي در مدل Mirage 2000C
3.1 تن در مخازن داخلي و تا 6.2 تن به وسيلهء سوختگيري هوايي در مدل Mirage 2000D

حسگرها
رادار رهگيري RDI، گيرندهء اخطار راداري (RWR)، سيستم پيشرفتهء هدفگيري تسليحات

مخازن سوخت قابل رهاسازي
مخزن سوخت 1700 ليتري به وزن 1358 كيلوگرم (افزايش 188 ناتيكال مايل در برد عملياتي)
مخزن سوخت 1300 ليتري به وزن 1038 كيلوگرم (افزايش 144 ناتيكال مايل در برد عملياتي)
تسليحات
دو دستگاه مسلسل پرقدرت 30 ميلي‏متري GIAT DEFA 554

تسليحات هوا به هوا:
موشكهاي MICA و Magic2 و Super 530D و Super 530F و Sky Flash

تسليحات هوا به زمين:
بمب‏هاي BGL1000 و BM400 و BAP100
موشكهاي Durandal و Belouga و Armat و Apache و Scalp و AS30L و AM39 و ASMP

نمونه‏هايي از بارگذاري مهمات
2 موشك ضدكشتي AM39 Exocet و 1 مخزن سوخت انداختني 1300 ليتري (ماموريت ضدكشتي)
2 موشك Armat و 2 موشك هوا به هواي R550 Magic و 1 مخزن سوخت انداختني 1300 ليتري (ماموريت ضد رادار يا Wild Weasel)
2 موشك R500 Magic و 2 موشك R530D و 1 مخزن سوخت انداختني 1300 ليتري (ماموريت دفاع هوايي)
4 موشك Belouga و 2 موشك R550 Magic و 2 مخزن سوخت انداختني 1700 ليتري (ماموريت ضداهداف زميني)
18 بمب 250 كيلوگرمي (بمباران)
ميراژ2000 به همراه دو موشک AM39 موسوم به اگزوسه و دو موشک هوا به هوايي Magic2
(نيروي هوايي رژيم صدام، کشتي هاي بسياري را در جنگ با ايران به وسيلهء موشکهاي اگزوسه هدف قرار داد)

ساز و برگ ويژه در Mirage 2000C
رادار پالس داپلر ساخت تامسون به نام RDI با قابليت ديدپائين – شليك پائين، داراي سيستم ضدعمل الكترونيك يكپارچه با رادار، سيستم كامپيوتري پرواز با سيم (FBW)، خلبان خودكار و سيستم ناوبري اينرسيايي

ساز و برگ ويژه در Mirage 2000D
سيستم كامپيوتري پرواز با سيم (FBW)، دو سيستم ناوبري اينرسيايي، سيستم تعقيب عوارض طبيعي زمين به نام Antelope 5 ساخت تامسون، نقشهء ديجيتالي Icare، مكان‏ياب جهاني (GPS) يكپارچه شده با سيستم ناوبري، سيستم‏هاي اقدام متقابل يا ضدعمل الكترونيك يكپارچه شده، غلاف هدف‏گذاري ليزري با يك دوربين جستجوگر حساس به حرارت اهداف

سيستم ارتباطات راديويي و دستگاه تشخيص دوست از دشمن (IFF): مطابق استاندارد پيمان ناتو

تعداد توليد شده: 526 فروند از تمامي مدلهاي ميراز2000

تعداد موجود در نيروي هوايي فرانسه
80 فروند Mirage 2000C در قالب 4 اسكادران عملياتي
60 فروند Mirage 2000D در قالب 3 اسكادران عملياتي

كاربران
کشورهاي: فرانسه، مصر، يونان، هندوستان، پرو، قطر، تايوان و امارات متحده عربي .


عکسها :

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
نحوه شلیک موشک

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
نمایی از بدنه

نمایی از هوا :
http://i27.tinypic.com/28lruog.jpg
http://i32.tinypic.com/1zgubd0.jpg
http://i26.tinypic.com/29p2rf4.jpg
http://i30.tinypic.com/2qj905d.jpg
http://i31.tinypic.com/21nmt5l.jpg
http://i28.tinypic.com/5x1qbc.jpg



موفق باشید بای.....[/size][hr]ببخشید یکمی دیر شد......

بسیار عالی بود.البته متاسفانه من در این ضمینه زیاد اطلاعات ندارم.

ممنون از نظرات .......[hr][size=medium][size=xx-large][align=center] بچه ها هواپیمای بعدی که مورد بررسی قرار میگیره سوخو 47 است.
امیدوارم خوشتون بیاد.[/align][/size][/size][hr][size=medium]اینم سوخو 47

مقدمه
ه تازگی هیئت طراحی سوخو در مسکو، هواپیمای سوخو 47 با لقب عقاب طلایی که قبلاً S-37 نامیده می شد، طراحی و چند نمونه ای را نیز از آن تولید کرده است که اولین پروازش را در سپتامبر 1997 به انجام رساند. مهمترین و می توان گفت جالب ترین ویژگی این جنگنده، پیکربندی بال های آن که برخلاف جنگنده ها و هواپیماهای دیگر، رو به جلو است، می باشد.

توضیحات
هواپیمای سوخو 47 اولین پروازهای آزمایشی خود را در دسامبر 2001 به پایان رسانده و به مجرد آن شرکت سوخو برای تولید نسل آینده هواپیماهای جنگنده روسی برگزیده شد. طراحی این هواپیما به جز طراحی خاص بال های آن می توان به جرأت گفت که تماماً از روی جنگنده موفق روسی سوخو 27 فلانکر اقتباس شده است. این هواپیما به دلیل طراحی ویژه بال های آن، جنگنده ای واقعاً مافوق چست و چابک بوده و قادر است که مسیر پروازی و زاویه حمله خود را به سرعت تغییر دهد. این ویژگی های مطلوب، در سرعت های مافوق صوت نیز تقریباً به همین گونه حفظ می شود و در کل این جنگنده، هواپیمایی بسیار مانورپذیر است. سوخو 47 ملقب به برکوت، ضریب چرخش یا پیچش به طرفین بسیار بالایی دارد که این مسئله در نبرد های هوایی نزدیک اهمیت فوق العاده ای میابد، چرا که هر خلبانی که قادر باشد زودتر دماغه هواپیمای خود را متوجه دشمن نماید، احتمالاً برنده میدان او خواهد بود.
حال به بررسی تکنولوژی بال رو به جلو بپردازیم. بال رو به جلو مزیت های گوناگونی را با خود به همراه دارد، که از جمله آن ها می توان به بالاتر بودن نسبت برا به پسا، مانور پذیری بالا در نبرد های هوایی تن به تن، برد بیشتر هواپیما، دارا بودن ویژگی های ضد واماندگی یا ستال و سپین، پایداری در زاویه حمله بالا و داشتن سرعت برخاست و نشست پایین تر اشاره کرد. در بدنه این هواپیما بیشتر از آلیاژهای تیتانیوم و آلومینیوم ساخته شده و قسمت محدودی از آن نیز به میزان 13% از مواد کامپوزیتی تولید شده است. در کاکپیت این هواپیما به راحتی خلبان در هنگام انجام نبرد های هوایی توجه فراوانی شده است. بیشترین مقدار شتاب جی یا شتاب گرانشی زمین قابل تحمل برای هواپیمای سوخو 47، که بر وزن خلبان تاثیر می گذارد، میزانی بسیار بهینه به مقدار بالاتر از 9 جی می باشد. در کاکپیت این هواپیما، خلبان به راحتی قادر است که حتی در شتاب جی بسیار بالا نیز به ادامه عملیات بپردازد و صدمه ای نیز به او وارد نگردد. همچنین این هواپیمای جنگنده از سیستم نجات خلبان یا صندلی پرتاب شونده نوینی نیز بهره می برد که این صندلی، با داشتن قابلیت وفق پذیری بالا نسبت به خلبان و شکل متغیر، می تواند اثر نامطلوب شتاب جی فراوان را بر روی خلبان کاهش دهد که در این شرایط، خلبان قادر است که شتاب جی بیشتری را نسبت به حالت معمولی و در هواپیماهای دیگر تحمل نماید.
سته کنترل هواپیما یا همان استیک، دسته با شکل ارگونومیک می باشد که بر خلاف بسیاری از هواپیماها در وسط قرار نگرفته بلکه در یکی از جوانب خلبان یا در کنار او برای راحتی بیشتر و تا نشدن دست تعبیه شده است. این دسته بسیار حساس بوده و از مسیر حرکت یا پیمایش کمی به منظور انجام مانور های سریع و به موقع برخوردار است که امکانات فراوانی به خلبان این هواپیما می دهد. ارابه های فرود این هواپیما متشکل از دو پایه چرخ اصلی و یکی پایه چرخ دماغه است که در هریک یک چرخ سوار شده است. ارابه فرود جلو به سمت عقب و ارابه های اصلی این هواپیما به سمت جلو و به درون ریشه بال جمع می شوند. حداکثر سرعت این هواپیما نیز با اتکا بر موتورهای مدرن این جنگنده حدود 6/1 ماخ برآورد شده است. در مورد نقش اصلی این هواپیما نیز باید اظهار کرد که برنامه های هوایی کشور روسیه برای مدت زیادی پنهان از دید جهانیان می مانند به همین دلیل، هنوز بر کسی آشکار نیست که این جنگنده اصولاً برای انجام چه ماموریت هایی به کار خواهد رفت و کدام میدان نبرد سرانجام پذیرای این جنگنده روسی مدرن خواهد بود.

عليرغم تمام شايعاتي که در مورد اين هواپيما وجود دارد، کارايي بسيار خوب اين ‏هواپيما در آزمايشها، علاوه بر اينکه مسئولين سوخو را به فکر بازاريابي داخلي و ‏خارجي براي اين هواپيما بيندازد، دولت روسيه را نيز متقاعد کرد که بودجه بيشتري در ‏اختيار اين شرکت جهت توسعه اين هواپيما در اختيار سوخو قرار دهد. گزارش هاي ‏اخير حاکي از اين است که با وجوديکه اين هواپيما احتمالا به عنوان جنگنده نسل ‏پنجم نيروي هوايي روسيه و رقيب اصلي ‏F-35‎‏ معرفي ميشود، احتمال جايگزين شدن ‏بال آن با بالهاي متعارف پيش گرا وجود دارد. اگر احتمال دوم صحيح باشد، اينطور بنظر ‏خواهد رسيد که مسئولين سوخو به نتايج مشابهي با نتايج ناسا (در مورد هواپيماي ‏X-29‎‏) در مورد مشکلات بال پيش گرا رسيده اند و نتوانسته اند بر آنها فائق بيايند.

مشخصات:
طول بالها 15.1 الي 16.8 متر

طول کلي 22.2 متر الي 22.6 متر

وزن خالي 24000 الي 26000 کيلوگرم

حداکثر وزن 34000 کيلوگرم

موتور پيشران دو دستگاه‏‎ AL-37FU ‎‏( گونه اي ازموتور‎ SU-37‎‏)

حداکثر سرعت در ارتفاعات 2500 کيلومتر برساعت

حداکثر سرعت در ارتفاعات پايين 1400 کيلومتر بر ساعت

سقف پرواز 18000 متر

حداکثر برد 3300 کيلومتر

تسليخات قابل حمل

‏
Air-to-air ‎‏: ‏R-77, R-77PD‏, ‏R-73, K-74‏
‎: Air-to-surface ‎‏ ‏X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500‎‏, ‏KAB-1500‏تعداد خدمه يک نفر

عکسها:

در اسرع وقت عکسها را میزارم ... ببخشید ... بای[/size]

[size=x-large] ما که سر در نمیاریم ولی واسه زحمتی که کشیدی دستت درد نکنه.[/size]

همین زحمتی که میکشه 10000 دنیا میرزه:34:

کسایی که می خوان با این هواپیما ها بیشتر اشنا بشن بازی HEATSEEKER که مال پلی استیشن 2 هست رو بازی کنن
میون اون همه هواپیما واسه جنگ های هوایی Su-47 کولاک بود به خدا

ممنون از نظرات ...
این بازی وجود داره بهمن جان.[hr][size=medium]اینم عکسهای سوخو47 :[/size]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

http://i29.tinypic.com/nl4oir.jpg
http://i32.tinypic.com/335bmvp.jpg
http://i32.tinypic.com/2u9l6j4.jpg
http://i26.tinypic.com/3160o6c.jpg
http://i30.tinypic.com/6r6brk.jpg
http://i32.tinypic.com/2j457qc.jpg
http://i29.tinypic.com/rc6jxz.jpg
http://i30.tinypic.com/2czc1v8.jpg
http://i25.tinypic.com/339re4k.jpg
http://i27.tinypic.com/v7dq15.jpg
http://i27.tinypic.com/25rcscw.jpg
http://i31.tinypic.com/of8vp1.jpg

بای ... موفق باشید.

[size=medium]هواپیمای f-16

تاریخچه
در سال 1974 وزیر دفاع وقت آمریکا خواستار تجدید نظر در هواپیماهای جنگی و القای پروژه هواپیمای تاکتیکی مافوق صوت برای جانشینی هواپیمای اف-4 شد، هواپیماهایی که بتوانند در نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو نیز مورد استفاده قرار گیرند. قبل از این تصمیم کمپانی مک دانل داگلاس بطور متوالی شروع به تولید هواپیمای پیشرفته اف-15 نمود، منظور از ساخت این هواپیما حفظ برتری در نبردهای هوایی مقابل هواپیماهای میگ - 23 شوروی بود.
اف-15 هواپیمای موفقی در مقابل هواپیماهای روسی شد و رکوردهایی کسب کرد. از جمله (حمل سلاح بیشتر ، برد پروازی ، همچنین سرعت اوج*گیری نسبت به هواپیماهای روسی مشابه*اش. به دنبال آن شرکت هوافضایی جنرال دینامیکز (General Dynamics) شروع به ساخت مدلهای آزمایش مدرنترین و پیشرفته*ترین هواپیمای شکاری سبک تاکتیکی به نام اف - 16 نمود.

مراحل آزمایش
مدلهای آزمایشی این هواپیما تحت عنوان وای اف - 16 تولید و به مدت 10ماه بر روی آن آزمایشات زیادی انجام شد و این هواپیما تمام مراحل آزمایش را با موفقیت به پایان رساند. پس از پروازهای آزمایشی خلبان هواپیما از سیستمهای کنترل آتش ، دستگاههای ناوبری ، سرعت عمل در مانورها و قبلیتهایی در بدست آوردن سرعت و سقف پرواز اظهار رضایت کرده و موفقیتهایی را به دست آورد. جمعا هواپیمای وای اف-16 ، 286 پرواز آزمایشی انجام داد. طبق آزمایشات اف - 16 کارایی انجام هر ماموریتی در هر نوع شرایط آب و هوای را دارا می*باشد.

بی*نظیر بودن هواپیمای اف - 16 در کلاس شکاریهای سبک
وزن اف - 16 نصف وزن اف-4 (فانتوم) است. از جمله شعاع گردش اف - 16 نصف اف-4 است و همچنین اف - 16 در نوع خود قابلیتهای حمل سلاح ، نبردهای هوایی و حمله به مواضع زمینی نظیر ندارد. در این هواپیما از سیستم*های پیشرفته و پیچیده*ای برای ایجاد برتری نسبی هوایی استفاده شده است.

دستگاه هدآپ یا سایت (Head up-Sight)
این دستگاهها عمل نشانه*روی و قفل کردن رادارها را روی هدف انجام می*دهند. به گونه*ای طرح*ریزی شده که هدف*یابی و پرتاب موشکهای هوا به هوا و هوا به سطح را بدون هیچ*گونه اشکالی و با کمترین زمان با ضریب دقت 90% ، یعنی سریع*تر از هر هواپیمای مشابهی عمل می*کند.

دستگاههای ارتباطی و ناوبری
دستگاهها و کانالهای بسیار مدرن و پیچیده*ای در اف - 16 بکار رفته است که قادر به فرستادن و دریافت طول موجهای مختلف و رفع اختلالات کانالهای ارتباطی هستند. این دستگاهها شامل سیستم*های ارتباطی VHF و UHF هستند که در هنگام پرواز کور و اضطراری بدون دید اجازه فرود در هر باندی را به خلبان می*دهد. دستگاه IFF کار تشخیص دوست از دشمن و کاهش گمراهی هواپیما را انجام می*دهد و در سیستم جدید ناوبری اف-16 که دستگاه ILS است که به هواپیما اجازه برخاستن سریعتر در مدت کمتر از 5 دقیقه را می*دهد.

رادار هواپیما
پوشش رادار در اف - 16 بگونه*ای متمایز از دیگر رادارها ، که قادر است 80 درصد از پوشش هوایی را در اختیار خلبان قرار دهد.

موتور هواپیما
موتور هواپیما توربوفن اف - 100 پی*دبلیو - 100 ساخت پرت اندوتینی است که قادر به تولید کششی برابر 11340 کیلوگرم همراه پس سوز و کشش استاتیکی معادل 7711 کیلوگرم می*باشد که در آن سیستم*های زیر بکار رفته است :
1. ژنراتور سی*دی*اس (CDS)
2. درایو گیربکس متحرک فرعی
3. پمپ هلی هیدرولیک دوبله (دوتایی)
4. سیستم بجریان انداختن سوخت جهت

ابعاد هواپیما
مساحت بال 28 متر مربع ، فاصله دو نوک بال بدون موشک 9.4 متر ، موشک سایدویندر 10 متر ، زاویه لبه حمله بال 40 درجه و طول هواپیما 14.63 متر ، ارتفاع 5 متر ، فاصله بین ارابه*های اصلی فرود و ارابه دماغ هواپیما 4 متر ، فاصله بین دو ارابه اصلی 2.387 متر می*باشد.

وزنهای هواپیما
وزن هواپیما همراه سوخت داخلی 10056.6 کیلوگرم ، وزن هنگام بلند شدن 10419 ، کیلوگرم وزن کل هواپیما 14970 ، حداکثر وزن تسلیحات حمل شونده در قسمت خارجی هواپیما 6885.6 کیلوگرم ، وزن خالی هواپیما 6900کیلوگرم.

تسلیحات
تسلیحات هواپیما شامل مهمات مختلفی برای ماموریتهای هوا به هوا و هوا به سطح مورد استفاده می*شود.
1. توپ ام - 16 الی 20 میلیمتری ولکان که در سمت چپ کابین خلبان می*باشد.
2. موشکهای برد کوتاه آی ام 9 (سایدویندر) و موشکهای برد متوسط ای آی ام-7 (اسپارو) برای نبردهای هوایی
3. تجهیزات سیستم اختلال الکترونیک در رادارهای دشمن (ECM)
4. دارای قابلیت حمل بمب*های از نوع ام کی-28 و ام کی-84 انواع بمب*های شیمیایی ، خوشه*ای و ناپالم و راکت . قادر بحمل موشکهای هوا به زمین و هدایت*شونده تلویزیونی (AIM-65) برای حمله به مواضع زمینی
5. اف-16 قادر به حمل یک بمب تاکتیکی اتمی برای حملات هسته*ای است.

قابلیتها
اف - 16 دارای حداکثر سرعتی معادل 2+ برابر صوت ، در ارتفاع 9340 متری ، قادر به بدست آوردن سرعتی معادل 1.6 برابر صوت و همچنین دارای سرعت 1.2 برابر صوت (سرعت صوت برابر با 1224 کیلومتر در ساعت) در سطح دریان می*باشد.
مسافت برای نشستن 808 متر و مسافت برای برخاستن 533 متر ، برد هواپیما 3705 کیلومتر (2303 مایل)
اف - 16 قادر به تحمل نیروی فشار برابر 9 جی (9G) می*باشد.

ريز مشخصات f16

اولين پرواز :
2فوريه 1974 مدل yf-16
8 دسامبر 1976 اولين پرواز رسمي f-16a
انواع :
f-16 a/b/c/d/e/f
f16-a/c/e تك سرنشين
f16-b/d/f دو سرنشين
موتور :
General Electric F100-100 يا Pratt & Whitney F100-220 afterburning turbofan يا General Electric F-110-GE-132
ابعاد :
طول : 15.39
عرض : 9.45
ارتفاع : 5.09
مساحت بال : 27.88مترمربع
عملكرد پروازي :
سقف پرواز :
از 15000 متر تا 16875 متر برحسب مدل
حداكثر برد بدون سوخت گيري :
1000 تا 1500 كيلومتر برحسب مدل
شعاع عملياتي :
3890 كيلومتر
حداكثر سرعت :
2.05 ماخ
ظرفيت باك :
3255 كيلوگرم داخلي
قابليت نصب دو بك به ظرفيت كلي 1400 ليتر همراه با يك بك اضافه به ظرفيت 1135 ليتر
يا در مدلهاي e,f دو باك به ظرفيت 2270 ليتر
ميزان صعود اوليه :*
15239 متر در هر دقيقه
وزن :
8495 كيلوگرم
حداكثر وزن مهمات :
7800 تا 9275 كيلوگرم بر حسب مدل
حداكثر وزن قابل تحمل :
16875 كيلوگرم
حداكثر وزن در لحظه برخاستن :
10780 كيلوگرم

جايگاه 1 و 9 محل نصب موشكهاي آسرام و سایدوایندر
جايگاه 2 و 8 محل نصب انواع موشكهاي هوابه هوا
جايگاه 3 و 7 و 3a و 7a محل نصب انواع موشكهاي هوا به زمين و بمبها
جايگاه 4 و 6 محل نصب تانكرهاي اضافه سوخت
جايگاه 5r و 5l جايگاه هاي اضافه جهت نصب مهمات
جايگاه 5 محل نصب دستگاه ناوبري

عکسها:
بعد از یک ماه عکسها را میزارم. ( میخواهم برم جایی . بای )

موفق باشید.[/size]

[size=medium]تاریخچه هواپیما تایفون
يوروفايتر تايفون، جنگنده اروپايي

در بسیاری از موارد، یورو فایتر با کد EF-2000، یکی از پیشرفته ترین جنگنده هایی به شمار می آید که تا کنون سینه آسمان را شکافته است. این هواپیما، به منظور ایجاد استقلال هوایی از هواپیماهای آمریکایی توسط اروپاییان طراحی شده و هواپیمایی بسیار چابک در سطح هواپیمای اف-16 فالکون و حتی بیشتر است. کارائی بسیار بالا و توانایی مانور عالی به دلیل اندازه متوسطش، نشان از هنر طراحان آن دارد.

این هواپیما به گونه ای طراحی شده که می تواند نبرد های بسیار دور یا ماورای دید بصری انسان و در عین حال، ماموریت های داگ فایت یا نبرد نزدیک را نیز به شایستگی انجام دهد. علاوه بر توانایی های فراوان در ماموریت های هوا به هوا با جنگنده های دیگر، این جنگنده چالاک می تواند به راحتی از پس اهداف زمینی نیز بر آید. اولین پرواز این هواپیما، در مارس 1994، یعنی حدود ده سال پیش انجام گرفته و در سال 2001 نیز وارد خدمت گردید که از این جهت، می توان آن را در مقایسه با جنگنده های دیگر عضوی جوان و البته بسیار جدید از خانواده جنگنده های اروپایی محسوب کرد.

این هواپیما، از سیستم بسیار پیچیده کامپیوتری پرواز با سیم بهره می برد، یعنی کنترل ها به صورت مکانیکی توسط نیروی دست خلبان صورت نمی گیرد بلکه فرامین به کامپیوتر منتقل شده و پس از پردازش نهایی، این دستورات به جک های هیدرولیکی سطوح کنترلی منتقل شده و تغییر جهت لازم صورت می پذیرد. این هواپیمای تک یا دو نفره، از دو موتور توربوفن نسبتاً کوچک با کد EJ200 برای پیشرانش خود استفاده می کند که قابلیت هایی چون نسبت قدرت به وزن بالا، مورد اعتماد بودن در تمام شرایط و طراحی مجتمع برای یوروفایتر تایفون فراهم می کنند. این هواپیما همچنین قادر است با حداکثر سرعتی معادل 2 ماخ پرواز کرده و از امکاناتی چون سوخت گیری هوا به هوا نیز بهره مند گردد. چون این هواپیما، جنگنده ای نسبتاً سبک و در عین حال نیرومند می باشد، برای برخاست تنها به 700 متر باند پروازی احتیاج دارد.

قابل توجه است که این هواپیما نیز مانند اکثر جنگنده های اروپایی از بالهای دلتا یا مثلثی شکل بهره می برد و به این جهت که در انتهای آن سکان افقی یا دم هواپیما وجود ندارد، این سکان به قسمت جلو منتقل شده و اصطلاحاً «کانارد» نامیده می شود. البته سیستم کانارد و بالهای دلتا شکل مزیت هایی چون دیر استال یا وامانده شدن را دارند اما به دلیل نقایص و عیب های دیگری که دارند، هواپیماهای آمریکایی از این نوع طراحی استفاده نمی کنند. در این هواپیما جمعاً 13 مقر سلاح یا پایلون در نظر گرفته شده که 5 عدد آنها زیر بدنه و 8 عدد در زیر بال ها قرار گرفته اند. این هواپیما، می تواند در این مقرها از موشک های کوتاه برد هوا به هوا نظیر AIM-9 سایدوایندر و یا موشک های میان برد نظیر AIM-120 آمرام برای نبرد های هوایی و از بمب ها و موشک های ضد زره هدایت لیزری بهره جوید.

گفتنی است که این هواپیما به صورت مشترک میان چند کشور اروپایی و برای برطرف کردن نیاز آنان به جنگنده ای با توانایی هایی در حد و حدود جنگنده اف-16 آمریکایی طراحی گشته و ساخته شده است.نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، به منظور جایگزین سازی این هواپیما با هواپبماهای قدیمی تورنادو اف-3 و جاگوار تعداد 232 فروند از این هواپیما را سفارش داده که تحویل این هواپیما ها از سال 2002 آغاز شده و تا سال 2014 ادامه خواهد یافت. در کل، خلبانان این هواپیما، پرواز با این جنگنده را نشاط آور توصیف کرده و پرواز با آن را به هر خلبان نظامی توصیه می کنند.

مشخصات کلی :
حداکثر وزن روی اب : 24500 تن
حداکثر وزن زیر اب : 48000 تن
سرعت روی اب : 12-16 گره
سرعت زیر اب : 25-27 گره
حداکثر عمق قابل تحمل : 500 متر
طول : 172 متر
عرض : 23.3 متر
ابخور: 11.5 متر
موتور: دو راکتور هر کدام به قدرت 200 مگاوات – راکتور ابی – و قدرت هر یک 50 هزار اسب بخار – توربینهای بخار- چهار توربو ژنراتور هریک به قدرت 3200 کیلو وات و دو ژنراتور دیزلی هریک به قدرت 800 کیلو وات
پیشبرنده : دو پروانه 7 تیغه
پرسنل : 150 نفر
استقامت در زیر اب به مدت 120 روز متوالی بدون هواگیری

تسلیحات :
20 موشک بالستیک RSM-52 (SS-N-20) با برد 8300 کیلومتر و دقت 500 متر دارای 10 کلاهک 100 کیلوتنی – از سال 2005 بوسیله 20 موشک SS-NX-30 Bulava جاگزین شده اند .
22 موشک 81R (SS-N-15) یا Vodopad (SS-N-16)
4 مقر 533 میلیمتری اژدر از نوع VA-111 و 2 مقر 630 میلیمتری
سیستمهای الکترونیک :
سونار دارای سیستم active/passive
رادار سطحی باند I/J
سیستم ESM (electronic support measures ) برای اخطار و جستجو
تجهیزات مخابراتی :
انتن رادیویی – ماهوارهای برای استراق سمع و دریافت و ارسال پیام از اعماق زیاد ( 400 متر ) و زیر یخ
زیردریاییهای فعال : 3 فروند همگی در دریای شمال .
لطفا بدون هماهنگی با من از این مطلب در جای دیگری استفاده نکنید .

پایان.[/size]

مرسی ساسان کارت درسته دمت گرم

تاریخچه .
F-5 به عنوان يك جنگنده صادراتي ارزان قيمت در راستاي برنامه هاي كمك نظامي به كشورهاي هم پيمان آمريكا توليد شد. F-5 يك جت جنگنده دو موتوره كوچك با سطح بال كم و بهينه سازي شده جهت تعمير و نگهداري آسان بود. F-5 هيچگاه در مقياس وسيع توسط نيروي هوايي آمريكا به كار گرفته نشد ؛ اما به واسطه داشتن خصوصيات مشابه با MIG-21 ، از آن به عنوان هواپيما متخاصم ( در مانورهاي هوايي ) استفاده مي شد. F-5A ( كه 799 فروند از آن توليد شد) يك هواپيماي بسيار ابتدايي با حداقل تجهيزات بود ، حال آنكه F-5 E Tiger II ( كه 1166 فروند از آن توليد شد) داراي قابليتهاي بسيار بيشتري بود. نهايتاٌ هواپيماي اصلاح شده و تك موتوره F-5G با نام جديد F-20 توليد شد. دستكم 28 كشور F-5 را به كار گرفتند.

F-5 يك جنگنده مافوق صوت با قيمت پايين ، تعمير و نگهداري آسان و قابليت كاربرد چندگانه است. بيش از 2000 فروند هواپيماي F-5 توسط نيروي هوايي آمريكا جهت استفاده كشورهاي هم پيمان آمريكا ساخته شد. F-5 كه به هواپيماي آموزشي T-38 ساخت كارخانه نورث روپ شباهت دارد ، براي ماموريتهاي متنوع پشتيباني زميني و رهگيري هوايي مناسب است. نخستين پرواز F-5 در 30 جولاي 1959 انجام و تحويل آن به فرماندهي تاكتيكي هوايي جهت آموزش خلبانان خارجي در آوريل 1964 آغاز شد. خلباناني از ايران و كره جنوبي اولين كساني بودند كه جهت هدايت F-5 آموزش ديدند. سپس خلباناني از نروژ ، يونان ، تايوان ، اسپانيا و ساير ملل جهان آزاد كه F-5 را در اختيار داشتند ، تحت آموزش قرار گرفتند.

يك نمونه آموزشي از هواپيماي F-5 موسوم به F-5B نخستين پرواز خود را در فوريه 1964 انجام داد. در سالهاي 67- 1966 ، يك اسكادران از هواپيماهاي F-5 نيروي هوايي آمريكا به منظور سنجش قابليتهاي عملياتي اين هواپيما به ماموريتي رزمي در جنوب شرق آسيا اعزام شد.

F-5 E Tiger II يك نمونه بسيار بهبود يافته تر نسبت به نمونه قبلي (F-5A Freedom Fighter ) بود. در طراحي مجدد به مدل E به عنوان يك جنگنده برتري هوايي مانورپذير ، سبك وزن و ارزان قيمت ، يك سيستم رادار كنترل آتش هوا به هوا و يك سيستم نشانه روي محاسبه گر زاويه افزوده شد. موتورهاي نيرومندتر J85 مستلزم افزايش طول و عرض هواپيما بود. طراحي مجدد بر روي ريشه بال جلو صورت گرفت تا به بال اين هواپيما ، ويژگي دلتا شكل سه گانه را بدهد. نخستين پرواز F-5 E در 11 اوت 1972 انجام شد و اولين واحد نيروي هوايي آمريكا كه آن را دريافت كرد ، 425th TFS at Williams AFB, Arizona بود كه مسئوليت آموزش خلبانان خارجي را جهت پرواز با F-5 بر عهده داشت. مشهورترين كاربرد Tiger II به عنوان هواپيماي متخاصم در آموزشگاه جنگ افزار جنگنده نيروي هوايي آمريكا در نوادا بود. خلبانان متخاصم اسكادران 64 جنگ افزار جنگنده (64th Fighter Weapons Squadron) ، در زمينه تاكتيكهاي شوروي ، آموزش مي ديدند و از هواپيماهاي F-5 E به منظور شبيه سازي ميگهاي 21 براي آموزش خلبانان نيروي هوايي آمريكا در مانورهاي هوايي استفاده مي كردند.

مشخصات هواپيماي F-5

F-5A Freedom Fighter
نوع: F-5A
كشور سازنده : آمريكا
ماموريت : جنگنده
سال ورود به خدمت : 1963
سرنشين : 1 نفر
موتورها : 2 * 1800 kg G.E. J85-GE-13
سطح بال : 15.79 m2
طول بال : 7.70 m
طول : 14.38 m
ارتفاع : 4.01 m
وزن بدون تسليحات : 3667 kg
حداكثر وزن : ؟؟؟؟؟؟
حداكثر سرعت : 1490 km/h
برد : 15200 m
سقف پرواز : 15200 m
تسليحات : دو توپ 20mm
قيمت هر فروند : 5 ميليون دلار

Northrop F-5E Tiger II

نوع: F-5E
كشور سازنده : آمريكا
ماموريت : جنگنده
سال ورود به خدمت : 1973
سرنشين : 1 نفر
موتورها : 2 * 22.24 kN G.E. J85-GE-21A
سطح بال : 17.28 m2
طول بال : 8.13 m
طول : 14.68 m
ارتفاع : 4.08 m
وزن بدون تسليحات : 4410 kg
حداكثر وزن : ؟؟؟؟
حداكثر سرعت : 1.64 ماخ
حداكثر برد : 2860 km
سقف پرواز : 15790 m
تسليحات : دو توپ 20mm

عکس:
http://i34.tinypic.com/n2moi0.jpg
http://i33.tinypic.com/2ih7y1h.jpg
http://i34.tinypic.com/dbs6th.jpg
http://i37.tinypic.com/6quzig.jpg
http://i33.tinypic.com/2gtulio.jpg

موفق باشید ... بای

دمشششششششششششششششششش گرم
وقتی دیوار صوتی میشکنه چه باحال میشه :4:

سلام به بچه های فعال انجمن ... این بار میگ 25.

[size=medium]مقدمه
هنگامي كه نيروي هوايي ايالات ]متحده اقدام به طراحي و ساخت بمب افكن سنگين و دوربرد B-70 نمود، اين بمب‏افكن مافوق‏صوت كه جهت بمباران هسته‏اي اتحاد شوروي ساخته شده بود، قادر بود به راحتي و با سرعت 3 ماخ (به صورت مداوم) و در ارتفاع 70000 فوتي (حدود 21 تا 22 كيلومتري سطح زمین) پرواز نمايد. به همين منظور، اتحاد شوروي دست به طراحي جنگنده‏اي شكاري - رهگير زد كه قادر به پرواز با سرعت بسيار زياد و ارتفاع خيلي بالا بود. هرچند پروژة ساخت بمب‏افكن بي70 سرانجام در آمريكا كنار گذاشته شد، ولي برنامة ساخت جنگندهء شکاری - رهگیر MiG-25 Foxbat در شوروي ادامه يافت و سرانجام منجر به ساخت سريعترين و بلندپروازترين جنگندهء جهان گرديد.

ميگ25 فقط براي نبرد دور هوايي در ارتفاع بسيار بالا طراحي شده بود و در ارتفاع پائين به طرز وحشتناكي ناموفق و شكننده بود. اگرچه ماموريت شناسايي و پدافند هوايي در طراحي مدل‏هاي ميگ25 مد نظر بوده است، ولي برد پروازي اين جنگنده، به دليل بهره‏گيري از موتورهاي غول‏پيكر و پرمصرف توربوجت، همواره محدود مانده است. به همين دليل، بعدها شركت ميگويان گيرويچ دست به ساخت نمونة اصلاح شدة ميگ25 زد كه ميگ31 ناميده مي‏شود. ميگ-31 جنگنده‎ اي است با قابليتهاي اصلاح شده در جهت شركت در تمام عملياتهايي كه جنگنده‏هاي شكاري در آن شركت مي‏كنند: هم ارتفاع پائين و هم ارتفاع خيلي بالا. همچنین میگ25 نمی‏تواند بیش از 2 دقیقه با سرعت بیش از 3 ماخ و در ارتفاع بسیار بالا پرواز نماید، زیرا در غیر این صورت، موتورهایش دچار واماندگی (Stall) شده و هواپیما از کنترل خلبان خارج می‎شود، ضمن اينكه پس از چنين پروازي، يا بايد موتورها تعمير اساسي شوند يا با موتور نو تعويض گردند. این نقیصه بنا به ادعای شرکت میگ، در مدل ميگ31 برطرف شده است؛ نکته جالب دیگر این است که خلبانان میگ25 و میگ31 لباسی مشابه لباس فضانوردان می‏پوشند. ميگ25 تحمل فشار g بيش از 4.5 برابر را نداشت و در صورت قرار گرفتن در موقعيت داگ‏فايت كه مستلزم انجام مانورهاي سنگين بود، نمي‏توانست مانند شکاری‏هاي نسل قبل خود نظير ميگ-19 يا ميگ-21 با دشمن درگير شود؛ انجام مانورهاي سنگين باعث خسارت و نهايتن تلاشي شدن جنگنده مي‏شود و اگر بدنه‏ اش نيز متلاشي نشود، جنگ‏افزارهاي نصب شده بر زير بالها – نظير موشكهاي هوا به هوا – كنده مي‏شوند. براي مثال كافي است بدانيد جنگندة «اف4 فانتوم» تا فشار 7 برابر g و شكاري رهگير «اف14 تامکت» تا فشار 9 برابر g را تحمل مي‏كنند؛ بنابراین ميگ25 در ارتفاع و رعت پائين، به راحتي شكار جنگنده‏‎هاي معمولي نظير F-5 و F-4 مي‏شود.
ميگهاي 25 عراقي در زمان جنگ با ايران نيز بارها در نبردهاي هوايي، شكار جنگنده‏هاي ايراني شدند. براي نمونه در يكي از عملياتها يك هواپيماي اف-5 متعلق به پايگاه دوم شكاري تبريز در یک داگ‏فایت به راحتي و با آتش مسلسل، ميگ 25 عراقي را در حومهء تبریز هدف قرار داد و ساقط کرد. اين اتفاق پس از آن رخ داد
كه ميگهاي25 عراقي، بارها هواپيماهاي مسافربري و غيرنظامي را كه از طريق مرز تركيه عازم خارج از كشور بودند مورد تحديد قرار داده بودند و در يك مورد نيز هواپيماي حامل وزير خارجة الجزاير را كه از ديدار با مقامات ايراني به كشورش بازمي‏گشت هدف قرار دادند و باعث كشته شدن تمامي سرنشينان آن شدند.
همچنین یکی از دلائلی که باعث شد شاه فقید ایران، اقدام به خرید اف-14 بکند، پرواز گاه و بی‏گاه میگهای25 اتحاد شوروی و انجام عملیات جاسوسی و عکسبرداری آنان در فضای ایران بود.

اولين نمايش عمومي
وابستة هوايي ناتو به سال 1967 و به هنگام مراسم روز نيروي هوايي در پايگاه Domodedovo در نزديكي مسكو، مبهوت يك جتگندة دو موتوره كه ميان دو جت ميگ21 پارك شده بود گشت. هيچ كدام از افسران باتجربه‏اي كه در آنجا حضور داشتند چنين جنگندة بزرگي را تا آن موقع نديده بودند، جنگنده‏اي با ابعاد عظيمي چون دو سر بال 45 فوت (14 متر)، طول 78 فوت (24 متر) و ارتفاع 20 فوت (6 متر) نمي‏توانست از ديدگان پنهان بماند. غروب همان روز، افسران عاليرتبة ناتو، اطلاعات محرمانه را گزارش نمودند. آنها هنوز نمي‏دانستند كه شوروي چه نوع هواپيمايي توليد كرده است. آنها اين هواپيما را ميگ23 با نام مستعار Foxbat ناميدند. ولي به سختي مي‏شد باور كرد كه اين ميگ23 جديد، از خانوادة معروف ميگ21 باشد.
در سالهاي بعد، فاكس‏بت بر روي تمام اروپا و آمريكا پرواز كرد بدون آنكه كسي چيزي بداند؛ اما مورد شگفت‏آور ديگر در مورد اين جنگنده، استفاده از يك نوع موشك اصلاح شده (يا موشك كروز) به جاي موتورهاي اين هواپيما بود. در يكي از روزهاي سال 1972 (برابر 1349 خورشيدي) دو فروند فاكس‏بت كه خلبانان روسي هدايت آنها را بر عهده داشتند از پايگاهي در مصر به پرواز درآمدند و با سرعت 2.5 ماخ بر فراز منطقهء شرم‏الشيخ (آن زمان در كنترل اسرائيل بود) پرواز كردند. نيروي هوايي اسرئيل با جنگنده‏های F-4E سعي كرد با آنها درگير شود، اما تصويري كه از دو فروند فاكس‏بت بر روي رادار زميني اسرائيل نقش بسته بود، بدون درنگ از صفحه ناپديد شدند.
فرماندهان ناتو به زودي متوجه شدند اين پرنده، ميگ23 نيست. در سپتامبر 1976 (شهريور 1353) آنها به طور اتفاقي به اين جنگنده دست پيدا كردند و به نكات آن از نزديك پي بردند. ويكتور بلنكو ، خلبان ناراضي روس، با جنگنده‏اش به درون دفاع هوايي ژاپن نفوذ كرد، در حالي كه تنها براي 60 ثانيه پرواز ديگر، سوخت
داشت. وي ادعا كرد شكاري‏هاي روس در تعقيبش هستند. مهندسين ناتو جهت جداسازي قطعات ميگ25 (اطلاع از جزئيات فني) به سمت آن هجوم آوردند اما بسيار متعجب گشتند: قطعات اين جنگنده با دست جوشكاري شده بودند؛ به جاي استيل از نيكل استفاده شده بود. بهترين متخصصين ناتو نتوانستند بدانند در جستجوي چه هستند؛ چرا آنها نتوانستند به جزئيات درون آن دست يابند؟ زيرا در آن هنگام مسئولين خشمگين مسكو، خواستار بازگرداندن هواپيمايشان بودند. قطعات ميگ25 به صورت جداشده، در بسته‏بندي به وسيلة هواپيماي باري به مسكو بازگردانده شد. (برخي بر اين عقيده بودند كه مهندسين شوروي، به عمد بلنكو را به پناهندگي در غرب وادار ساختند تا بدين وسيله، با تكنولوژي برتر خود، غرب را بترسانند.)

میگ25 یک جنگنده ی شناسایی و جاسوسی تا رهگیری موفق
به دنبال تصمیم کنگرهء ایالات متحده به تاریخ 31 جولای 1960 جهت تامین بودجه به منظور طراحی و ساخت بمب افکن مافوق صوت XB-70 Valkyrie، مقامات بلندپایه اتحاد شوروی دریافتند که فاقد یک رهگیر توانمند جهت حمله به هدفی که دارای سرعتی در حدود 3 ماخ و ارتفاع پروازی در حدود 80 هزار فوت می‏باشد، هستند. میگ-25 در پاسخ به چنین تهدیدی طراحی شد و اولین هواپیمای پیش نمونه به نام Ye-266، نخستین پروازش را به تاریخ آوریل 1965 به انجام رساند.تولید انبوه میگ25 که با کد Foxbat-A شناخته می شد، به سال 1969 آغاز گشت و میگ25 در نهایت به سال 1973 به طور رسمی وارد خدمت گردید.
بعدها آشکار شد که میگ25 با وزنی در حدود 40 تن، یک هواپیمای بسیار عالی جهت ماموریتهای شناسایی به شمار می‏رود و گونهء شناسایی- جاسوسی این هواپیما بر اساس نمونهء دوسرنشینهء جنگندهء میگ25 طراحی و ساخته شد. در مجموع، بیش از 200 نمونه از میگهای25 شناسایی، در گونه‏های مختلف، بین سالهای 1969 تا 1977 ساخته شدند که عمده‏ترین کاربر میگهای25، رژیم بعث عراق بود.

Foxbat-B
جنگندهء MiG-25RB یک جت دومنظورهء شناسایی و بمب افکن مافوق صوت ارتفاع بالا محسوب می‏شد و از روی این مدل بود که گونهء MiG-25RBS طراحی و ساخته شد که به دو مدل MiG-25RBSh و MiG-25RBV تقسیم گردید. این گونه‏های مشتق شده بر اساس میگ25 اولیه، به نام Foxbat-B شناخته می‏گشتند و در آنها سامانهء SLAR که شامل یک دوربین پرقدرت عکاسی عمودی و چهار دوربین مورب بود، اضافه می‏گردید.

Foxbat-D
اولین گونهء شناسایی با رادار میگ25 به نام MiG-25RBK معرفی گردید و در کنار آن، گونهء ویژهء شنود و ضبط اصوات رادیویی موسوم به ELINT به نام MiG-25RBF نیز عرضه شد؛ این گونه‏های میگ25 به طور عام به نام Foxbat-D شناخته می‏شدند.
در دههء 1970، چهار فروند Foxbat-B به همراه خلبانان و تکنسین‏های فنی روس، به دو کشور دوست و برادر شوروی یعنی الجزائر و ویتنام واگذار شدند؛ اما اولین صادرات رسمی میگ25 به سال 1982 اتفاق افتاد و در جریان آن، تعداد 8 فروند Foxbat-B به هند فروخته شدند. میگهای25 هندی، توسط اسکادران 106 ام مستقر در پایگاه هوایی «اوتار پرادش» (Uttar Pradesh) عملیاتی گشتند و اغلب هدف ماموریتشان، شناسايي و جاسوسي بر فراز کشور پاکستان بود؛ ضمن اینکه جنگنده‏های Foxbat-B به کشورهای عراق، سوریه و لیبی نیز فروخته شدند.

ميگ25 بازنده‏اي بزرگ در نبردهاي هوايي
جنگنده‏های MiG-25B با خلبانان و تکنیسین‏های فنی روس، از اواخر سال 1975 توسط سوریه عملیاتی شدند. به تاریخ 13 فوریه 1981، دو فروند جنگنده ی شناسایی اسرائیلی RF-4E که در ارتفاع بالایی بر فراز لبنان عملیات شناسایی انجام می‏دادند، خلبانان میگهای25 سوری را به طمع انداختند تا با آنها درگیر شوند؛ اما در حالی که دو میگ25 سوری در حال صعود ارتفاع و نزدیک شدن به دو RF-4E اسرائیلی بودند، خلبانان اسرائیلی به واسطهء سیستم‏های گیرندهء پیشرفته ی موجود در هواپیمایشان، از حضور میگها آگاه گشته و به وسیلهء رهاسازی فریبنده‏های Chaff و ایجاد اغتشاش به وسیله غلافهاي ضدالکترونیک ECM، رادار میگهای25 را از کار انداختند، با اين اوضاع، بازهم خلبانان سوري سعي كردند تا جنگنده‏هاي اسرائيلي را هدف قرار دهند، اما غافل از اينكه گرفتار دام پيش‏بيني شدهء شكاري‏هاي اسرائيلي گشته‎اند، زيرا دو جنگندهء شكاري F-15A اسرائيلي با كمك راهنمايي‏هاي رادار زميني و همچنين گشت هوايي رادار پرندهء E-2C با دو موشك AIM-7F Sparrow ميگهاي25 سوريه را هدف قرار دادند. يك فروند از ميگهاي25 سوري، در آسمان هدف قرار گرفت و متلاشي شد اما ديگري آسيب ديد ولي توانست از مهلكه فرار كند اما بر طبق گزارش منابع اسرائيلي*، اين واقعه كه به تاريخ 29 جولاي 1981 روي داده است باعث سرنگوني هر دو ميگ25 گشته است. همچنين به تاريخ 31 آگوست 1983، يك ميگ-25 سوري ديگر نيز هدف سامانهء ضدهوايي بهينه‏سازي شدهء Hawk اسرائيلي هدف قرار مي‏گيرد؛ اين خبر نيز توسط خلبان شكاري F-15A اسرائيلي حاضر در منطقه تاييد مي‏گردد.

توضیحات تاریخی
ميگهاي25 شوروي از اواخر دههء 1970، پروازهاي شناسايي خود را در ارتفاع 65 هزار فوتي و با سرعت 2.5 ماخ بر فراز درياي مازندران آ‎غاز كردند تا بتوانند از پايگاه شكاري خاتمي در نزديكي اصفهان كه به تازگي به عنوان محل استقرار جنگنده‏هاي بسيار پيشرفتهء اف14 تامكت ايراني درنظر گرفته شده بودند، عكاسي كرده و كسب اطلاعات نمايند. با اين حال، اين عمليات روسها به يكباره متوقف گرديد، زيرا تامكتهاي ايران به واسطهء موشكهاي فونيكس ساخت هيوز، به راحتي قادر به حمله و ساقط كردن ميگهاي25 روسي بودند.
در طول جنگ ويرانگر 8 سالهء ايران و عراق، ميگهاي25 شناسايي عراق، پروازهاي شناسايي متعددي را بر فراز ايران به انجام رساندند. ليبي نيز از ميگهاي25 شناسايي خود بر فراز كشور چاد و تونس استفاده مي‏كرد؛ اين هواپيماها از فرودگاه «اوكبا بن نافي» (Okba Ben Nafi) كه توسط ايالات متحده به طور رسمي به نام پايگاه هوايي ويلوس (Wheelus) شناخته مي‎شد، انجام مي‎پذيرفتند.
وضعيت مبهم و افسانه‏اي ميگ-25 فاكس‏بت، با پرواز يك خلبان ميگ25 روسي به نام ويكتور بلنكو با هواپيمايش كه از نوع Foxbat-A بود، آشكار گرديد. اين خلبان روس، با يك فروند MiG-25P به فرودگاهي در جزيرهء هوكايدو ژاپن فرار كرد و به غرب پناهنده شد.
بررسي‏هاي نزديكي كه توسط كارشناسان آمريكايي بر روي ميگ25 مذكور انجام گرفت، نشان‏دهندهء اين بود كه اساس اين هواپيما بر استانداردهاي غربي بنا گشته است، موتورهاي آن عطش فوق‏العاده‏اي براي مصرف سوخت دارند و هواپيما داراي آويونيكي بسيار ابتدايي و دور از انتظار است. اگرچه ميگ25 به راحتي قادر
بود به سرعت 3 ماخ دست يابد، اما به طور آشكاري در زمينهء انجام مانور در سرعتهاي بالا بسيار ناتوان بود و موتورهاي غول‏پيكر توربوجت R-15BD پس از چنين پرواز پرسرعتي، نياز به تعمير اساسي و يا تعويض پيدا مي‏كردند.
هرچند كه در سال 1991، هند و پاكستان، توافق‏نامهء عدم تجاوز به حريم هوايي كشورهاي يكديگر را به امضاء رسانده بودند، اما همانند ساير توافقات بين‏المللي، هنگامي كه يكي از دو طرف درخواست لغو آن را نمايد، طرف ديگر چه كاري از عهده‏اش بر مي‏آيد. به تاريخ مي 1997، آشكار گرديد كه يك فروند MiG-25RB نيروي هوايي هند، پروازي شناسايي بر فراز اسلام‏آباد و پاكستان انجام داده است. اين هواپيما با سرعتي زيرصوت و در ارتفاع حدد 65 هزار فوتي وارد آسمان پاكستان گرديد و توسط رادارهاي پاكستان نيز شناسايي نشد. سپس با عبور از قسمت عمده‏‎اي از فضاي پاكستان، اقدام به عكسبرداري از مناطق استراتژيك حومه ی پايتخت نمود و بعد از آن نيز با آسودگي خاطر به پايگاهش در هند بازگشت. شايد با اين اقدام هندي‏ها، دماغ پاكستاني به خاك ماليده شده باشد، زيرا خلبان هندي به هنگام بازگشت، تصميم گرفت با روشن كردن پس‏سوز موتورهاي قدرتمند ميگ25 خود، با سرعتي فراتر از 2 ماخ پرواز نمايد و باعث شكسته شدن ديوار صوتي در اسلام‏آباد و شنيده شدن صدايي بسيار سهمگين در اين شهر شود. تعداد از جنگنده‏هاي اسکرمبل (آمادهء پرواز) F-16A پاكستان، مجهز به موشكهاي سايدوايندر، جهت رهگيري، سريعن به هوا برخاستند، اما به هيچ وجه قادر نشدند به هواپيمايي كه با سرعت بيش از 2 ماخ و در ارتفاعي بالاتر از 65 هزار فوت در حال پرواز بود، نزديك شوند.
در حالي كه ميگهاي25 روسيه از رده خارج مي‏گشتند، تعداد 15 فروند از آنها هنوز در خدمت نيروي هوايي روسيه باقي ماندند كه همگي از نوع MiG-25BSh يا Foxbat-D بودند، كه به سامانهء عكاسي پرقدرت SLAR از نوع Shampol يا Ramrod مجهز بودند.
پس از روسيه، نيروي هوايي هند نيز برآن گرديد تا ميگهاي25 خود را از رده خارج سازد. امروزه تعداد قابل توجهي از ميگهاي25 در خدمت كشورهاي عربي گوناگون نظير الجزائر، سوريه و عراق قرار دارند؛ اگرچه در شرائطي بسيار نامطلوب، تعمير و نگهداري مي‎شوند و تهيهء قطعات يدكي براي آنها با دشواري‏هاي بسياري انجام مي‏پذيرد اما كسي از تعداد عملياتي اين هواپيماها آمار دقيقي در اختيار ندارد.
در جريان جنگ دوم خليج فارس، نيروي هوايي عراق بر آن شد تا تعدادي از هواپيماهاي خود را مخفي نمايد كه جنگنده‏هاي MiG-25R نيز از آن جمله بودند؛ اين هواپيماها، زير چندين تن شن و خاك مدفون گشتند. با آشكار شدن مكان مخفي شدهء اين جنگنده‏ها، شماري از آنها در پايگاه هوايي التقدم در غرب بغداد از زير خاك
بيرون آورده شدند كه پايان بسيار غم‏انگيزي براي اين هواپيماهاي افسانه‏اي به شمار مي‏رفت. البته با مساعدت نيروي هوايي ايالات متحده، شماري از اين جنگندها، زندگي تازهء خود را در موزهء نيروي هوايي ايالات متحده آغاز كرده‏اند.

مشخصات MiG-25
1- نقش هواپیما : جنگنده ی شکاری رهگیر
2- نام کشور سازنده : اتحاد جماهیر شوروی
3- نام کمپانی سازنده : میکویان گورویچ
4- سال ساخت : 1964 (ورود به خدمت:1970)
5- حداکثر سرعت : 3.2 ماخ (در ارتفاع 13 کیلومتری) و 0.85 ماخ در سطح دریا (سریعترین جنگنده ی عملیاتی جهان تا به امروز)
6- سقف پرواز : 20700 متر (با رسیدن به ارتفاع 37650 متری در زمان خودش رکورد جهانی ثبت کرده)
7- وزن : 20 تن (خالی) و 36.72 تن (حداکثر هنگام برخواست)
8- طول هواپیما : 23.82 متر
9- فاصله ی دو نوک بال : 14.02 متر
10- ارتفاع هواپیما : 6.10 متر
11- برد هواپیما : 2575 کیلومتر (خالی)
12- موتور : 2 دستگاه موتور توربو جت R-31 ساخت تومانسکی با پس سوز با کشش فوق العاده ی هرکدام 110 کیلونیوتن (کشش موتور ورسیدن به این سرعت

باورنکردنی مدیون پس سوز بسیار قدرتمند موتور آر-31 است)
13- نوع رادار : رادار فاکس فایر (نام ناتو) با برد موثر 100 (در حالی که هنوز از تکنولوژی لامپ خلا استفاده می کرد) و 3 رادار هشدار دهنده ی سایرنا
14- خدمه : یک نفر
15- نرخ اوج گیری : 12480 متر در دقیقه
16- توضیحات :
با دو جفت موشک حرارتی AA-7 ایکس/AA-8 افید و هدایت شونده ی AA-6 اکرید بارگیری می شود.دارای 22 مدل گوناگون و به 10 کشور صادر شده. بیشتر میگ 25 ها با ورود میگ 31 در شوروی بازنشسته شد.در صورتی که هم اکنون تعداد اندکی در سایر کشورها خدمت می کنند.آخرین فاکس بت از مجموع 1190 فروند در سال 1984 ساخته شد و تا سال 2004 همچنان 217 فروند در دیگر کشورها عملیاتی هستند.تنها شکار هوا به هوا فاکس بت در 17 ژانویه 1991 توسط عراق رقم خورد.MiG-25 در آن زمان یکی از پر افتخارترین(ثبت رکورد های بیشمار) و اسرارآمیز ترین ها (موتور و رادار قدرتمند) در جهان به حساب می آمد.

عکس :[/size]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

http://i33.tinypic.com/a2epau.jpg
http://i35.tinypic.com/2il0zo4.jpg
http://i34.tinypic.com/21obfxc.jpg
http://i37.tinypic.com/2e58d1i.jpg
http://i34.tinypic.com/1zokj8x.jpg
http://i33.tinypic.com/2ai0kys.jpg
http://i34.tinypic.com/26425ax.jpg

موفق باشید ... sasan

ممنون جالب بود

ساسان جان عالی بود.دستت درد نکنه واقعاً
ساسان جان اگه ممکنه از بمب افکن B52 هم مطلب بگذاری ممنون می شم.

با اجازه ساسان جان من هم یک مطلب درباره میشه گفت پدربزرگ میگهای امرزه می گذارم.
میگ 3 مدل سال های 1940 و 1941. این میگ در سال های اولیۀ جنگ جهانی دوم توسط نیروی هوایی شوروی بر علیه هواپیماهای قدرتمد آلمانی به کار گرفته می شد.میگ 3 در مقایسه با سایر جنگنده های سال های 1940 و 1941 در ردۀ پایین تری قرار داشت و همچنین در مقایسه با جنگنده های سال 1943 کاملاً ناکار آمد و شکست پذیر بود.قابلیت کارکرد و پرواز میگ 3 در ارتفاعات پایین بسیار بد و ضعیف بود. به خاطر خصوصیات بدی که داشت تسلیحات نظامی ضعیفی بر رویش سوار می شد.بهترین ارتفاع برای کارکرد این هواپیما در ارتفاع بالای 4500 خوب و در ارتفاع زیر 1000 متر بسیار بد بود.
مشخصات:
قدرت موتور: 1200 اسب بخار
سرعت برخاست: 165 کیلومتر در ساعت
بهترین تنظیم موتور جهت پرواز افقی: 1850 دور در دقیقه
بهینه ترین تنظیم موتور جهت پرواز افقی: 1750 دور در دقیقه
تنظیم موتور جهت نبرد: 2200 دور در دقیقه
سرعت فرود: 160 کیلومتر در ساعت
اهرم تنظیم گام ملخ: دستی
تقویت کننده: ندارد
اهرم تنظیم مخلوط سوخت و هوا: دستی
**** شارژ: ندارد
ببینید میگ چی بوده و چی شده
اینم لینک عکسش
http://www.flankers-site.co.uk/moscow_2007_files/day03_041.jpg

هواپيما ميگ۳۱ شکاری روسيه . معروف به سگ شکاری ...

مقدمه
بهترين وسيله برای مقابله با هرگونه تهديد هوايی را می توان هواپيماهای رهگير و شكاری دانست. اين نوع هواپيماها با تسليحات خاص و قدرت مانور بالا به راحتی می توانند هر پرنده آهنی كه در حال پرواز باشد را نشانه گرفته و منهدم سازند و به همين دليل يكی از قوی ترين بازوان دفاعی ـ هوايی هر كشور به حساب می روند.
ايالات متحده آمريكا و روسيه (اتحاد جماهير شوروی سابق) دو كشوری هستند كه رقابت بسيار جدی ای در ساخت هواپيماهای رهگيری و شكاری با هم داشته و همچنان دوش به دوش هم در حال حركت هستند. اگر آمريكا هواپيمای بمب افكنی مانند (Lancer) B1-B می سازد، كمتر از چند ماه بعد خبر ساخت بمب افكن توپولف (Tu-160) را خبرگزاری های روسيه (شوروی) اعلام می كنند. يا اگر روسيه موشك بالستيكی را آزمايش می كند، مدتی نگذشته كه خبر ساخت سپر موشكی قوی آمريكا به گوش می رسد و اين رقابت (به رغم افت اندك قدرت هوايی روسيه پس از فروپاشی اتحاد جماهير شوروی) در تمامی عرصه های هوايی مانند ساخت موشك، شاتل و. . . ادامه داشته و دارد. در اين كشمكش های رقابتی بر سر ساخت هواپيماهای شكاری، روسيه (شوروی سابق) موفق به ساخت هواپيمای رهگير - شكاری شد كه به راستی يكی از بهترين هواپيماها در نوع خود به حساب می رود.

توضیحات:
ميگ ـ ۳۱ (Mig-31) هواپيمای رهگيری با سرعت مافوق صوت (supersonic) و دوربرد است كه هواپيمايی محبوب در نيروی هوايی روسيه است. قبل از Mig-31 هواپيمای Mig-25 وظيفه دفاع هوايی را برعهده داشت اما Mig-25 برای نزاع در ارتفاع های بالا طراحی شده بود. پس در اواسط دهه ۱۹۶۰ متخصصان هوافضای شوروی دست به ساخت Mig-31 زدند و برای صرفه جويی در وقت و هزينه طرح اصلی آن را از Mig-25 امانت گرفته و با انجام تغيير و تحولاتی مثلاً ساخت بدنه ای كشيده تر نسبت به Mig-25 (برای به دست آوردن سرعت مافوق صوت پرواز در ارتفاعات پايين) و موتوری جديد (جهت افزايش برد) سرانجام اولين نمونه آزمايشی آن به نام Ye-155MP را ساختند كه نخستين پروازش را در ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۶۵ ميلادی انجام داد. با جلب رضايت كارشناسان نيروی هوايی، توليد آن از سال ۱۹۶۹ آغاز شد. در سال ۱۹۸۲ ناتو (سازمان پيمان آتلانتيك شمالی NATO) به آن لقب سگ شكاری (foxhound) نهاد.
از اين زمان به بعد Mig-31 جايگزينی اصلح به جای هواپيماهای Mig-23 و Tu-28 و Su-15 به حساب می آيد. اين سگ شكاری آهنی توسط دو موتور توربوفن مدل D-30F6 تجهيز شده است كه برد آن را به طور چشمگيری نسبت به هواپيماهای هم دوران خود افزايش داده و احتياج به دريچه های ورودی هوای (intakes air) بزرگ تر و همچنين خروجی های (nozzle) گشادتری نسبت به Mig-25 دارد.

كليد موفقيت Mig-31 كه اين هواپيما را از باقی رقبای خود متمايز می سازد، می توان در وجود رادار زاسلون (Zaslon) مدل SBI-16 دانست. اين رادار پيشرفته خط كنترل آتش تا محدوده ۱۲۰ كيلومتری (حدود ۶۵ مايل) اطراف خود را به وضوح در بر می گيرد و حتی نسبت به اهدافی كه پشت هواپيما هستند حساس است و می تواند ۱۰ هدف را شناسايی كرده و به ۴ هدف در آن واحد كنترل كامل داشته باشد. در همين راستا Mig-31 با ۴ موشك دوربرد AA-9-Amos) R) تجهيز شد. بعد از Mig-31 مدلی پيشرفته تر به نام Mig-31B ساخته شد كه توانايی حمل موشك های جديدتر را مانند موشك های دوربرد R-33S، موشك ميان برد R-40TD و موشك كوتاه برد R-60 را داشت و تغييراتی نيز در سنجش ايونيك (الكترونيك پرواز) آن داده شد و مهم ترين مسئله توانايی سوخت گيری هوايی (in-flight refuling) را نيز به دست آورد. مدلی ديگر از ميگ ها، Mig-31D است كه خصوصياتی جديد و توانايی حمل موشك ضدماهواره (Anti-Satellite Missile) دارد كه اين موشك به صورتی عمود به نوك بال هايش نصب می شود. در سال ۱۹۹۲ ميلادی Mig-31E برای اولين بار در نمايشگاه هوايی برلين به نمايش گذاشته شد در حالی كه فقط يك نمونه از اين هواپيما ساخته شده بود

اما باز هم با وجود اين همه مدل های مختلف از هواپيمای ميگ ـ ۳۱ نيروی هوايی روسيه ارضا نشد و دست به ساخت مدل جديدی با نام Mig-31M زد كه بسيار پيشرفته تر از مدل اصلی يعنی Mig-31 بود. در اين مدل به طور كلی وضعيت رادارها تغيير كرد و رادارهای پيشرفته تر جای آنها را گرفت به گونه ای كه می توانست در يك زمان با ۶ هدف مجزا به مبارزه هوايی بپردازد كه نسبت به رادارMig-31« SBI-16» از توانايی كنترل ۲ فروند هواپيما بيشتر بهره می برد. اين مدل يعنی Mig-31M قادر به حمل موشك R-37 كه مدل پيشرفته R-33 است را دارا است. كابين خلبان از نو طراحی شده است و در آن از نمايشگرهای چندمنظوره سه رنگ استفاده می شود. ديگر تغييرات عبارتند از: ظرفيت بيشتر سوخت، چتر ترمز بزرگ تر (Chute hausing brake)، نداشتن مسلسل،۱ چرخ دماغه ای با طراحی جديد است. بعد از چند وقت باز هم سروكله مدلی ديگر پيدا شد با نام Mig-31BM كه در واقع بسيار شبيه به Mig-31B بود اما تمامی تجهيزاتش به روز شده بود به خصوص تمركز خاصی برای توانايی بيشتر در حمله های هوا به زمين شد و می توانست ۲۴ هدف زمينی را انتخاب كرده و آنها را موشك باران كند. يكی از مشخصات ويژه ميگ ها استحكام بدنه آن ها است كه تمامی آن ها از آلياژی متشكل از ۵۰ درصد از نوع خاصی از نيكل، ۱۶ درصد تيتانيوم و ۳۳ درصد از آلياژ سبك آلومينيوم است.

مشخصات میگ _31

كشور سازنده : شوروی
شركت : ميگويان
سال ساخت : 1960 ميلادی
مبنای قدرت : موتور توربوفن مدل D_ 30F6
نيروی پيشران : 159 هزار نيوتون
طول : 5/21 متر
ارتفاع : 63/5 متر
وزن : 21825 كيلوگرم
وزن با تجهيزات : 46200 كيلوگرم
سقف پرواز : 20600 متر
سرعت : 83/2 ماخ
هواپيماهای مشابه : میگ_25 - اف_14 - اف_15
خدمه : 2نفر
رنج پروازی : 1250 كيلومتر
سرعت ارتفاع : طی 9 دقيقه20000متر
سوخت گيری در هوا : خير
مخزن سوخت : 14200 ليتر

عکس:
عکسها در اسرع وقت گذاشته میشود.

انشاالله ایران به زودی ( 10000000000000 سال دیگه) از این هواپیما MIG 31 هم ، شاخترشو میسازه

سلام دوستان بعد از یک ماه گفتم دوباره این بخش را راه بیندازم .
دیدم دوستمون undertaker درخواست کرده بود گفتم همین را بزارم.

تاریخچه بمب افکن b52

بمب افكن B-52 (موسوم به BUFF) يعني (پسر چاق زشت) يا Big Ugly Fat Fellow به عنوان اولين بمب افكن اتمي نيروي هوايي ايالات متحده شناخته مي‏شود كه قابليت حمل و پرتاب موشكهاي كروز را به همراه برد پروازي زياد به همراه دارد.
اين بمب افكن زيرصوت، حداكثر در ارتفاع 50000 پايي (حدود 15000 متري) مي‎تواند پرواز كند. همچنين حمل بمبهاي هسته‏اي يا بمبهاي معمول به همراه دقت زياد در پيدا كردن اهداف از پيش تعيين شده از قابليتهاي اين بمب افكن است.
انعطاف پذيري اين هواپيما در جريان جنگ ويتنام و پس از آن در عمليات طوفان صحرا به اثبات رسيد. حمله و ايجاد خسارات فراوان به مراكز تجمع نيروها، تاسيسات و سنگرهاي مستحكم زيرزميني گارد رياست جمهوري عراق از اين جمله است.
جنگ خليج فارس، حاوي يكي از سنگين‏ترين نبردهاي تاريخ جنگهاي هوايي بود. بي52 ها (مدلH) از پايگاهشان در Barksdale و LA رهسپار جنگ مي‏شدند. پرتاب بمبهاي معمول و موشكهاي كروز و بازگشت به پايگاهشان، چيزي حدود 35 ساعت به طول مي‏انجاميد: يك عمليات بدون توقف.
به طور دقيق تعداد 774 فروند بي52 تاكنون ساخته شده است كه تنها مدل H كه به تاريخ اكتبر 1962 تحويل نيروي هوايي شده است مشغول پرواز و انجام وظيفه مي‏باشد.
تاكنون 102 فروند B-52H ساخته شده است كه نخستين پرواز اين مدل به تاريخ مي 1961 انجام پذيرفت. مدل H تا 20 فروند موشك دوربرد كروز مي‏تواند حمل كند. همچنين مدل H مي‎تواند موشكهاي نسل قديم كروز را كه مدل G در جريان عمليات طوفان صحرا به كررات استفاده نمود، حمل و پرتاب نمايد.
پايگاههاي هوايي موجود در Barksdale و Minot محل اصلي نگهداري بي52 ها هستند. پروازهاي آزمايشي نيز از هر دو پايگاه نامبرده انجام مي‏شود. در Barksdale تعداد 58 فروند و در Minot تعداد 36 فروند B-52H نگهداري مي‎شود.

جزئيات
در يك نبرد معمول، بي52 عمليات خود را به جهت جلوگيري از پيشروي دشمن انجام مي‏دهد از جمله مي‏تواند به يگانهاي دريايي دشمن شليك كند. در جريان عمليات طوفان صحرا، بي52 ها 40% از كل بمبهاي انداخته شده توسط نيروهاي ائتلاف را پرتاب كردند.
همچنين اين بمب افكن در دريا نيز به طور خيلي قدرتمند مي‏تواند در انجام عمليات ضدكشتي و مين روبي انجام وظيفه نمايد. براي مثال تنها دو فروند بي52 ظرف دو ساعت، مي‏توانند مساحتي بالغ بر 140000 مايل مربع (364000 كيلومتر مربع) از سطح اقيانوس‏ها را زير نظر و كنترل داشته باشند!

در سال 1989 پروژة بهبود و ارتقاء شامل نصب سيستم‏هاي مكان‏ياب ماهواره‏اي (GPS)، محفظه‏هاي قوي‏تر جهت حمل بمبهاي 2000 پوندي و ساير بهسازي‏ها جهت نصب ادوات جديد بر روي اين بمب‏افكن به اجرا درآمد. تمام بمب‏افكن‏هاي ارتقاء يافته، قادر شدند موشكهاي AGM-142 (موسوم به Raptor) و موشك ضدكشتي AGM-84 (موسوم به Harpoon) را حمل و پرتاب نمايند.
مدل H تنها به منظور حملات هسته‏اي طراحي شد اما امروزه ماموريتهاي مختلف محوله به مدل از رده خارج شدة G را نيز به خوبي انجام مي‏دهد. بي52 همچنين در محل مقرهاي خارجي حمل مهمات مي‏تواند انواع مختلفي از جنگ‏افزار را حمل نمايد.
مقر AGM-28 مي‏تواند گونه‏هاي سبكي از مهمات نظير 12 عدد بمب MK-82 را در 24 مقر خارجي بازگذاري كرده و حمل نمايد كه با 27 مقر داخلي حمل مهمات، در جمع 51 مقر حمل جنگ‏افزار وجود دارد.
مقرهاي خارجي قوي‏تر حمل مهمات (HSAB) يا (Heavy Stores Adaptor Beam) مي‏توانند گونه‏هاي سنگين‏تر بمب را تا 2000 پوند حمل نمايند. در هر HSAB مي‏توان فقط 9 جنگ‏افزار را بارگذاري كرد. با محدوديت 45 جنگ‏افزار (اعم از بمب يا موشك) در همه‏ي مقرها. (با احتساب 18 مقر خارجي)

نوع سوم مقر حمل مهمات براي حمل سلاح های هسته ای ALCM و CALCM و ACM به كار مي‏رود.
هر بي52 سرجمع مي‏تواند 45 يا 51 مهمات حمل نمايد بسته به اينكه چه نوعي از مقرهاي حمل بمب در زير بالها نصب شده باشد. اما بايد دانست كه مقر AGM-28 زياد مورد استفاده قرار نمي‏گيرد بنابراين در بي52 ها معمولن از HSAB استفاده مي‏شود كه بدين ترتيب ميزان حمل بمب به تعداد 18 تا 45 محدود مي‏شود.

قابليت استفاده از سوختگيري هوايي به بي52 اجازه ی مداوت بسيار خوبي در پروازهايش مي‏دهد. اين تنها هواپيمايي جنگی در جهان است كه بدون سوخت گيري هوايي مي‏تواند 8800 مايل (14000 كيلومتر) را طي كند.
روي همگي بي52 ها يك دوربين الكترونيكي قوي براي مشاهدة مقابل‏شان به صورت مادون قرمز (IrDa) و يك نمايشگر تلويزيوني با وضوح بالا كه به سنسورهايي براي شناسايي اهداف، تشخيص وضعيت دشمن، پرواز ايمن، تشخيض عوارض زمين (كوه و تپه و . . . ) و براي كمك به پرواز و نبرد در ارتفاع پائين مجهز است، نصب شده است.
خلبانان از عينك‏هاي ديد در شب (NVG) براي افزايش ايمني و ديد در پروازهاي شبانه و عملياتهاي تمريني ارتفاع پائين استفاده مي‏كنند. عينك‏هاي ديد در شب، ايمني بيشتري را در حين پروازهاي شبانه به همراه دارند. زيرا در پروازهاي شبانه، با استفاده از اين وسايل و پرواز در پوشش عوارض طبيعي زمين، امكان مخفي ماند از ديد رادارهاي دشمن ميسر مي‏شود.

يك خلبان، يك كمك خلبان كه كنار يكديگر مي‏نشينند و سطح كابين آنها بالاتر است، و پشت سر آنها و در در سطح پائين‏تر يك افسر الكترونيك پرواز (EWO) يا (Electronic Warfare Officer) كه وظيفه‏اش شليك يا پرتاب مهمات است در پشت محل خلبانان جاي مي‏گيرد و در كنارش نيز افسر ناوبري (Radar Navigator) كه وظيفه‏اش هدايت هواپيما بين مبدا و مقصد مي‏باشد.

از آنجا كه در ابتداد مدل H براي عمليات بمباران معمول طراحي و ساخته نشده بود، عمل پرتاب مهمات بر دوش افسر ناوبري قرار گرفته است و صندلي افسر مهمات كه مدل‏هاي پيشين كاربرد داشت، استفاده نمي‏شود.

كنترل‏ها و نمايشگرهاي سيستم‏هاي پروازي به تناسب وظايف خدمه در كابين آنها پخش شده است. از آنجا كه هدف نيروي هوايي، به كار گيري آخرين تكنولوژي ارتباطي و ناوبري است، به همين منظور با الحاق وظايف ناوبر رادار و مسئول پرتاب مهمات به يك نفر (در مدل G)، خدمه به 4 نفر كاهش يافته است.

در محل ناوبري هواپيما از نمايشگرهاي تلويزيوني و پردازنده‏ي سري 80386 استفاده شده است. (با توجه به تغييرات و بهسازي‏هاي اعمال شده در سال 1989 در سيستم‏هاي الكترونيك اين هواپيما، استفاده از پردازنده‏ي 80386 غيرمعمول نمي‏باشد)
رابط نمايشگر وضعيت پروازي بر پايه ی دستگاه Mil-Std-1553B ساخته و نصب شده است.

برخي تغييرات اعمال شده
بر پايه‏ي اين تغييرات اعمال شده، زمان در سرويس ماندن اين هواپيما تا سال 2040 افزايش يافته است. بي52 به غلط وارثي از سيستم‏هاي قديمي عنوان شده است. در حالي كه بيش از 30 سال از زمان به خدمت گيري‏اش مي‏گذرد، اعمال تغييرات جديد و سازگار ساختن اين هواپيما براي استفاده از امكانات جديد نظامي، به طور دائم اين هواپيما را به روز نگه داشته است. در ليست زير، برنامه‏هاي ارتقاء بي52 نوشته شده است:
1- نصب سيستم GPS
2- نصب سيستم TRS يا (TACAN Replacement System)
3- مدیریت سیستم های ذخیره سازی یکپارچه (ICSMS) یا (Integrated Conventional Stores Management System)
4- سیستم ARC-210/DAMA یا صدای ایمن (Secure Voice) یا جلوگیری کننده از شنود رادیویی توسط دشمن
5- یکپارچه کننده ی موشک AGM-142 HAVENAP
6- بالا بردن ضریب اطمینان (کیفیت) ادواتی که تعمیرپذیر نیستند.
7- بهبود سیستم ضد عمل الکترونیک (ECMI) یا (Electronic Counter-Measures Improvement)
8- سیستم آزمایش مقر حمل تسلیحات از نظر سلامت (OAPT) یا (Off-Aircraft Pylon Tester)
9- سیستم پشتیبانی کننده ی عملیات نیروی هوایی (AFMSS) یا (Air Force Mission Support System)
این سیستم جالب، پس از شروع پرواز، اطلاعات هدف را از طرق اپراتور زمینی به اطلاع خدمه ی بی52 می رساند.
10- نمایشگر وضعیت سیستم ها (Electro Viewing System - EVS 3-in-1: EVS, STV, FLIR)
11- یکپارچه کننده ی پیشرفته ی تسلیحات (JDAM ، WCMD، JSOW و JASSM) به جهت هدفگیری و شلیک مهمات مختلف از یک سامانه ی نشانه روی.
12- سیستم دید در شب برای کابین هواپیما (سازگار با وقوع احتمالی رعد و برق)
13- سیستم دید در شب سازگار با حالتی که منجر به خروج خدمه از کابین شود. (پرش با صندلی و فرود با چتر نجات)
14- سیستم ضبط اطلاعات پرواز به شکل استاندارد (SFLDR)
15- سیستم AMI : آلات پروازی دقیق بهبود یافته نظیر ادوات فرود در شب یا مه. نظیر: ACU, DTUC INS,
16- سیستم بهبود یافته ی ALR-20
17- نمایشگر حرارت سوخت موجود در باکها
18- عینک خلبانی مخصوص دید در شب
19- ادوات پیشرفته ی مادون قرمز (جهت رهگیری اهداف)
20- سیستم نمایشگر پیشرفته ی وضعیت سلامت موتورها
21- محرمانه کننده ی ارسال اطلاعات
22- رادار با دقت بالا
23- موتور TF-33
24- سیستم نابودگر محافظتی (برای جلوگیری از دسترسی دشمن به هواپیما و اطلاعات درون آن)
25- کابین خلبان نوسازی شده
26- سیستم KY-58 VINSON (صدای ایمن)
27- AVTR
28- فشارسنج بر اساس ارتفاع پروازی
29- سیستم پیشرفته ی مدیریت بمباران
30- سیستم ارتقا یافته ی پخش Chaff و Flare (جهت انحراف موشکهای زمین به هوای پرتابی از سوی دشمن)
و چیزهایی دیگر هم هست ... که جای بحث دارد . من دیگه مطرح نکردم.

بي52 در حال تغییرات اساسی و پیشرفته است که به این بمب افکن اجازه می دهد انواع مختلف و بسیار جدید از بمب های هدایت شونده ی ******* ای نظیر JDAM و JSOW و JASSM و . . . حمل و پرتاب کند. این تغییرات در بی52 از دسامبر 1998 آغاز گشتند.
برنامه ی پشتیبانی نیروی هوایی از تمام حرکتهایی که باعث شود این هواپیما دارای سیستم هایی عمومی شود، حمایت می کند. برای مثال سیستم GPS نصب شده بر روی این هواپیما بر پایه ی استاندارد GPS-2000 است. در جریان عملیات طوفان صحرا به برخی نقائص در سیستم ضدعمل الکترونیک پی برده شد. برنامه ی B-61 Mod 11 (نوع خاص و بسيار قوي از بمب‏هاي اتمي) برای حالتی انتخاب شده است که در حالت آماده باش حمله ی اتمی و فقط تحت دستور ریاست جمهوری آمریکا عمل نماید.
موشک AGM-142 یا نوع جديدتر هارپون برای اولین مرتبه در اواسط دهه ی 1980 بر روی مدل G نصب شدند. هنگامی که مدل های G بازنشسته شدند، این قابلیت بر روی مدل H منتفل گشت. فرماندهی نیروی هوایی از حفظ این قابلیت موثر خشنود بود. هرچند این قابلیت در معدودی از مدل های H عملیاتی بود. اما در اوایل دهه ی 1990 دو تیم ارتقا دهنده و یکپارچه کننده ی ادوات بی52 ها یعنی CEM و IPT یا (Conventional Enhancement Modification) و (Integrated Product Team) شروع به انجام تغییراتی کردند که امکان می داد همه ی مدلهای H قادر به شلیک موشکهای هارپون شوند. در همان زمان قرار بر این شد که قابلیت استفاده از موشکهای AGM-142 SPO نیز به برنامه ی کاری گروه اضافه شود و بالاخره در تاریخ 31 دسامبر 1997 خواسته ی نیروی هوایی در انجام حفظ سازگاری بین ماموریتهای مختلف بی52 ها فراهم گشت. (یعنی مدل H نوعی بود که علاوه بر بمباران می توانست به اهداف دریایی نیز حمله ور شود یا به انجام عمل ضدالکترونیک بپردازد یا . . . )

برنامه M-61 Mod 11
این آغاز طرحی برای استفاده و آزمایش انواع تغییر یافته ای از سلاح های هسته ای بر روی بی52 های عملیاتی بود. برنامه ی جایگزینی سلاح های معمول با انواع هسته ای از جمله موارد درخواستی ریاست جمهوری ایالات متحده بود.

کنگره ی آمریکا در سه ماهه ی دوم سال 1995 به وزارت دفاع و وزارت انرژی تذکر داد که نیت واقعی خود را از جایگزینی سلاح هسته ای به جای سلاح متعارف در این هواپیما اعلام دارند. این تغییرات در سطح برنامه ی B-61 Mod 7 با موفقیت به انجام رسید و گروه موفق به جایگزینی سلاح های درخواستی بر روی این هواپیما گشت. تغییرات اعمال شده ارزان تر از حالتی می شدند که یک بمب هسته ای جدید مخصوص حمل به وسیله ی این بمب افکن طراحی شود. با انجام پرواز شماره ی 419 از پایگاه هوایی Edwards، فرماندهی نیروی هوایی متقاعد گشت که این تغییرات اعمال شده در سطح انطباق با بمب‏هاي سري Mod 7 موفقيت‏آميز بوده است. بدین ترتیب کنگره با درخواست نیروی هوایی موافقت کرد و در نیمه سال 1996 مبلغ 5/4 میلیارد دلار بودجه به این امر اختصاص داد و همچنین کنگره مقرر کرد که برنامه یکپارچه سازی موشکهای AGM-130 نیز بر روی بی52 ها اعمال شود تا همه ی این تغییرات منجر به رسیدن به سطح تغییرات درخواستی جهت انطباق با بمب‏هاي سري Mod 11 گردد. این برنامه نیز در نیمه ی سال 1997 تکمیل گشت.

کلید اصلی حفظ قابلیت بالاي رزمی بی52 ها که همواره در جهت اثبات اطمینان، عملیاتی شدن سریع در جنگها و انجام انواع عملیات پشتیبانی بوده است، در آینده نیز ادامه خواهد یافت.
سه سیستم پدافند الکترونیک بزرگ در این هواپیما یعنی AN/ALQ-172 و AN/ALQ-155 و AN/ALR-20 نیاز به ارتقا یا جایگزینی با انواع جدیدتر و کارا تر دارند. باید توجه کرد که انجام هزاران تغییر نرم افزاری و سحت افزاری در سیستم ها باعث شده است که این هواپیما تاکنون بتواند زنده و عملیاتی بماند.
در نیمه ی سال 1997 بی52 تنها توانست 6 درصد از بودجه ی مورد نیازش را برای حل مشکلات مربوط به سیستم ECM دریافت کند.
بين اكتبر 1996 تا مارس 1997، سيستم ECM (ضد عمل الكترونيك) بي52 ها باعث انگيزه‏اي مضاعف در سرفرماندهي ناوگان بي52 ها گشت تا سيستم ECM موجود در مدلهاي H را به درجه‏اي برسانند كه هيچ سيستم مشابهي توان رقابت با آنها را نداشته باشد. اين هواپيما سه سيستم بزرگ دفاع الكترونيك (ECM) دارد كه به منظور بهبود عملكرد، افزايش قابليت اطمينان و امور پشتيباني بايد ارتقا يابند يا جايگزين شوند. در طي اين شش ماه (ارتقاي ECM) ، اين سه سيستم با يكديگر تركيب شدند تا نمونة جديدي براي ECMهاي ضعيف ناوگان بي52 هايي كه بيش از 43000 ساعت پرواز داشتند، توليد شود. به علاوه خدمه ی بخش ECM در بی52 ها کشف کردند که برخی قطعات یدکی کلیدی مورد استفاده در این سیستم، موجود نمی باشند. این یافته ی مهم بر میزان آمادگی عملیاتی ناوگان مدل H تاثیر بسیاری می گذارد.
در مارس 1997، سرفرماندهی ناوگان هوایی بی52 برنامه ای برای بهبود سیستم های ECM و ارتقا عملکرد این سیستم در مدلهای H ارائه دادند. آنها سیستم MICAP را در تاریخ آوریل 1997 حذف کردند و کیت پیشرفته تر و مستقل از سایر سیستم های بی52 به نام RSP را در تاریخ می 1997جایگزین آن کردند.
سیستم ALQ-172 ا(از مجموعه سیستم های ECM) که در زمان عملیات طوفان صحرا نیاز به اصلاح برای آن احساس شده بود بهبود و ارتقا یافت. ارتقای این سیستم با افزایش حافظه ی کامپیوتر دستگاه انجام پذیرفت تا بتواند پردازش های پیشرفته تری را از تهدیدهای دشمن به انجام برساند. در این پروژه ی ارتقاء، همچنین نمایشگر تلویزیونی جدیدی برای این سیستم در نظر گرفته شد. ضمنن سیستم عمل ضد الکترونیک (خنثا کننده ی عملیات الکترونیکی دشمن) برای مقابله با طیف بیشتری از ادوات دفاع هوایی زمینی و همچنین پخش پارازیت و عملگر ضد حرارت موتورها (Infrared) توسعه یافت. (برای جلوگیری از رهگیری توسط ادوات زمینی که به دنبال شکار هواپیما توسط حرارت ایجاد شده توسط موتورها می گردند و موشکهای زمین به هوایی شلیک می کنند که قادر به ردیابی به طریقه ی مادون قرمز یا Infrared هستند)
بی52 همچنین سیستم بسیار جالب توجهی برای کشف و حتا یافتن تعداد موشکهای ارسال شده در پشت هواپیما دارد. این سیستم همواره دستخوش تحول مداوم جهت بهبود عملکرد در شناسایی سیستم های تهدید کننده ی هواپیما می باشد.
حفظ وضعیت در بالاترین میزان آمادگی عملیاتی، بزرگترین تغییر و بهسازی ای است که مورد نیاز بی52 می باشد. برای مثال نیاز به ارتقاء سیستم ضد عمل الکترونیکی که از دهه 1960 به یادگار مانده اند و امروزه برای استفاده تقریبن غیرممکن هستند.
یک پیشنهاد فراموش شده جایگزینی موتورهای 94 فروند از بی52 های نیروی هوایی است. در ژوئن 1996 شرکت بوئینگ پیشنهادی مبنی بر مدرنیزه کردن موتورهای قدیمی بی52 یعنی موتور قدیمیTF-33 به همراه سرویس های تعمیر و نگهداری پس از فروش ارائه داد. این مدرنیزه سازی شامل جایگزینی موتور قدیمی TF-33 با موتور جدید ساحت آلیسون- رولز به نام RB-211 بود. پروژه پیشنهادی بوئینگ در ابتداد حدود 6 میلیارد دلار هزینه دربرداشت. اما کمی بعد قیمت تعدیل شده ی 7/4 میلیارد دلار برای 72 فروند بی52 پیشنهاد گردید. یک تیم از نیروی هوایی مامور بررسی پیشنهاد بوئینگ شدند. مرکز امور مالی نیروی هوایی بعید می دانست که شرکت بوئینگ برای قیمت ارائه شده باز هم تخفیف قائل شود و بیش از 3/1 میلیارد دلاری که کم کرده بود پیشنهادی بدهد.

مدت زمان عملیاتی ماندن b52
به روز آوری سیستم های مختلف با تکنولوژی مدرن روز، باعث ادامه ی حیات بی52 تا قرن 21 به عنوان جزء مهمی از نیروی هوایی شده است.

یک پیشنهاد قابل توجه در جایگزینی موتورهای مدلهای H باعث افزایش عمر عملیاتی این هواپیما تا سال 2025 می شود. هرچند امروز متخصصین زیادی برای افزایش عمر عملیاتی این هواپیما تا سال 2040 تلاش می کنند. حداقل عمر این هواپیما حدود 32500 تا 37500 ساعت پرواز تخمین زده می شود. اگر مشکلات مالی یا حوادث پیش بینی نشده ای رخ دهند، نیروی هوایی قادر نیست این تعداد هواپیما (62 فروند) را تا سال 2044 (یعنی 84 سال) در خدمت نگه دارد.
در می 1997 براساس گزارش چهار سال یک بار وزارت دفاع (پنتاگون) تعداد بمب افکن های نیروی هوایی، 187 فروند شامل: شامل 95 فروند بی1 ، 21 فروند بی2 و 71 فروند بی52 اعلام شده بود. در همین گزارش به سقوط دو فروند بی1 در پروازهای آموزشی اشاره شده بود. در همین گزارش تعداد بمب افکن های غیرقابل استفاده نیز اعلام شده بود. بر همین اساس به تعداد 5 فروند بی52 (به علت صدمات وارده) نیز اشاره شده است که تعداد بی52 های عملیاتی را از 76 فروند به 71 فروند کاهش می دهد.

برخی مشخصات B-52H
ماموریت: بمب افکن سنگین
سازنده: کمپانی بوئینگ
قوای محرکه: تعداد 8 دستگاه موتور توربوفن TF-33 P-3\103 ساخت پرات اند ویتنی
کشش: هر موتور 17000 پوند (7650 کیلوگرم)
طول: 5/48 متر
ارتفاع: 4/12 متر
فاصله ی دو سر بال: 4/56 متر
حداکثر سرعت: 650 مایل بر ساعت = حدود 950 کیلومتر بر ساعت = 86/0 ماخ
سقف پرواز: 50000 فوت یا حدود 15000 متر
وزن خالص: 83250 کیلوگرم
حداکثر وزن مجاز: 219600 کیلوگرم
برد پروازی: 8800 مایل بدون سوخت گیری هوایی
مهمات: 70000 پوند (31500 کیلوگرم) انواع بمب و موشک
خدمه: 5 نفر
فرمانده هواپیما، خلبان، ناوبر رادار، ناوبر و افسر مهمات و الکترونیک
6 صندلی پرتاب شونده
قیمت: 30 میلیون دلار
سال ورود به خدمت: فوریه 1955

بمب هسته ای:
20 عدد ALCM
12 عدد SRAM (مقر حمل خارجی)
12 عدد AMC (مقر حمل خارجی)
2 عدد B53 (مقر حمل داخلی)
8 عدد B61 Mod11 (مقر حمل داخلی)
8 عددB83 (مقر حمل داخلی)

بمب متعارف (غیرهسته ای) :
51 عدد CBU-52 (27 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد CBU-58 (27 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد CBU-71 (27 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد CBU 87 (6 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد CBU 89 (6 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد CBU 97 (6 در داخل و 18 در خارج)
51 عدد M117
18 عدد MK20 (مقر خارجی)
51 عدد MK36
8 عدد MK41
12 عدد MK52
8 عدد MK55
8 عدد MK56
51 عدد MK59
8 عدد MK60 (مقر خارجی)
51 عدد MK62
8 عدد MK64
8 عدد MK65
51 عدد MK82
و 18 عدد MK84 (مقر خارجی)

سلاح های هدایت شونده:
18 عدد JDAM (12 عدد در مقر خارجی)
30 عدد WCMD (16 عدد مقر خارجی)
8 فروند موشک AGM-84 (هارپون)
20 فروند AGM-86C CALCM
8 فروند AGM-142 Popeye (سه فروند در مقر خارجی)
18 فروند AGM-154 JSOW (12 فروند در مقر خارجی)
12 فروند AGM-158 JASSSM (فقط مقر خارجی)
12 فروند TSSAM

سیستم ها:
مجموعه فعال اقدام متقابل الکترونیک AN/ALQ-117 PAVE MINT
مجموعه ی ایجاد خطا در رادار دشمن (ساخت موتورلا) AN/ALQ-122
اخطار دهنده ی نصب شده در قسمت پشت هواپیما (ساخت نورث روپ) AN/ALQ-153
پخش کننده ی پرقدرت پارازیت (ساخت نورث روپ) AN/ALQ-155
سیستم ضدعمل الکترونیک AN/ALQ-172 (Version 2)
اخطار دهنده ی تصویری عمل الکترونیک دشمن AN/ALR-20A
اخطار دهنده ی دیجیتال AN/ALR-46
پارازیت ساز رادیویی AN/ALT-32
12 (Flare) عدد منحرف کننده ی موشک های حرارت یاب AN/ALE-20
6 عدد (Chaff) منحرف کننده موشک AN/ALE-24
سیستم ناوبری AN/ANS-136
ارتفاع سنج راداری AN/APN-224
جهت یاب AN/ASN-134
رادار استراتژیک AN/APQ-156
مجموعه ی نمایشگر کنترلها AN/ASQ-175
نمایشگر دیجیتالی اطلاعات AN/AYK-17
کامپیوتر بالستیک AN/AYQ-10
نمایشگر الکترواپتیکالی وضعیت سیستم ها AN/AAQ-6 FLIR
نمایشگر تلویزیونی الکترواپتیکالی دید پائین – دید بالای سیستم ها AN/AVQ-22
ارتباط دهنده ی باند UHF و VHF به نام AN/ARC-210
ارتباط دهنده ی رادیویی AN/ARC-310 HF

بمب هايي که توسط B-52 حمل ميشن (مثلن نوع B-61 Mod11) به راحتي قدرتي بيش از 50 برابر بمب هيروشيما قدرت دارند. اين بمب هاي جديد، علاوه بر قدرت تخريب غيرقابل باور و بسيار زياد، قدرت سوزاندن خيلي قوي نيز دارند و هر چه در محدوده ي تخريب آنها قرار بگيره حتمن به شدت دچار سوختگي ميشه.
قدرت تخريبي يک بمب معمول مانند B61 به راحتي معادل يک زلزله ي 7 ريشتري هستش با اين تفاوت که خود زلزله باعث آتش سوزي نميشه.

:


پایان. با تشکر ..

[align=center]اقا دمت گرم یک مقاله در مورد این خط AirArabia بزار ما بفهمیم با چه طیاره ای داریم میریم میاییم :4:[/align]

خداییش B52 غول وحشتناکیه. یک بمب افکن پر قدرت که وقتی بالای یک شهر پرواز کنه چیزی جز مرگ در ذهن مردم اون شهر خطور نخواهد کرد

واقعا گل کاشتی ساسان جان
مطلب خیلی کامل و مفیدی بود
بچه ها بهش تنکس بدین انقدر زحمت کشیده دیگه ، یه تنکس دادن که کاری نمیخواد

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ساسی جان واقعا بهت افتخار می کنم

اون وقت ايران با F14 هاش ميخواد بره با امريكا بجنگه.هه هه هه هه

کارتون عالیه.
یه سوال دارم.
ما هواپیمایی داریم که دنده عقب هم بیاد؟!

بله با اجازه من بگم کلا الان هواپیماهای عمود پرواز این امکان رو دارن البته با اجازه برادر شرمنده ما دخالت کردیم

ببخشید دارم میپرسم ولی چه جوری دنده عقب میاد ؟

عکسی دارین ازش ؟