موضوع: دنیل برایان ، قهرمانی بد شانس یا یک اشتباه بزرگ؟

دوشنبه شب بالاخره پس از مدت ها انتظار دنیل برایان در رینگ حاضر شده و رسما بازنشستگی خود را اعلام کرد، و همانطور که انتظار میرفت وی مشکلات جسمانی خود ( به خصوص از ناحیه سر ) را دلیل بازنشتسگی خود دانست.او 15 سال در سطح اول پرو رسلینگ مبارزه کرد و با به جان خریدن خطرات بسیار آینده خود را رقم زد،ریسک بزرگ برای برآورده کردن آرزوهای بزرگ تر، کریر تقریبا 6 ساله او در کمپانی درخشان است،او در مدت زمان کمی دیده شد ، درخشید و قهرمان شد،او یکی از تیزهوش ترین استارهای تاریخ این رشته بود و به خوبی قواد دیده شدن را میدانست اما شاید اگر راسل مینیا نفرین شده 30 آنگونه نمیبود حالا شرایط متفاوتی داشتیم، برایان در بخشی از کریر خود به شدت موفق بود، موفقیتی به قیمت قربانی کردن دیگران ، به قیمت ضعف ... اما چه شد که برایان اوج گرفت و چه شد که اینگونه سقوط کرد؟ چه شد که به قله رسید و چه شد که در اوج تنهایی غرق شد؟ آیا او خاص بود؟ آیا خاص بودن کافی بود تا یک راسل مینیا قربانی او شود؟ و حالا کمپانی بدون او چه خواهد کرد؟











رینگ اسکیلز:

سابو: همه عوضی هایی که تو ROH مسابقه میدن فوق العادن،یه مشت بچه که تو اون سن همه فاکتورهای یه رسلر خوب رو دارن!!






صادقانه باید گفت،برایان هم مثل اکثر ستاره های ROH چشم نواز بود، یک های فلایر که از قدرت بدنی خوبی برخوردار بود و میتوانست در طول مسابقه به هزاران شیوه مختلف جذابیت ایجاد کند، چون در ROH به یک رسلر حرفه ای تبدیل شده بود پس مثل بسیاری از همرزمانش به سختی باخت را قبول میکرد و در طول مسابقه ضربات سنگینی را متحمل میشد،اما سخت کوشی مثال زدنی و تنوع حرکات و فنون برایان از همان آغاز از او یک ستاره ویژ ساخت، در آغاز هیچ چیز نداشت.نه ظاهر دلفریبی ، نه کچ فریز جذابی و نه اندامی مثال زدنی اما به لطف تکیه اش به رینگ اسکیلز توانست خیلی زود پیشرفت کند،تمرکز زیاد بر روی بدل ها و تلاش برای به اجرا دراوردن سابمیشن بیشتر از هر استار دیگری در کمپانی وقت موجب شد تا خیلی زود سبک منحصر به فرد خود را پیدا کند و زمانی که هانتر به تشکیل NXT پافشاری میکرد وی در کنار ای جی استایلز و کریس سیبن از جمله افرادی بودند که در صدر لیست جذب WWE قرار داشتند. و حتی زمانیکه در این شو مشغول به کار شدن برایان جز معدود افرادی بود که خیلی زود براش استوری لاین تنظیم شد و حتی به مصاف قهرمان سنگین وزن جهان وقت (جریکو) رفت. در تمامی مسابقات اولیه تنها به او و گابریل توجه میشد ، اونهم صرفا به دلیل رینگ اسکیلز چشم نواز،اما با ورود به راستر برایان تغییراتی رو در فنون خودش ایجاد کرد و در طی 14 ماه حرکات جدید و خطرناک تری رو امتحان کرد که تعدادیشون مثل سابمیشن هانگ نک لاک خطرنا تر از حد مجاز تعیین شدن و استفاده از اونها ممنوع شد اما در عوض برایان با الگو گرفتن از تعدادی از استارهای خاص و ترکیب فنون اونها تونست بازهم سبک منحصر به فردی رو بسازه،ضربات مخصوصی مثل فلائینگ هدبات و یا کیلینگ رانت هاوس کیک و یا حتی فینیشر جدید و عجیبش رانینگ نی دراپ. برایان هیچوقت در رینگ تکراری و خسته کننده نبود و به لطف توان بدنی نسبتا خوبی هم که داشت در دریافت ضربات سنگین هم جز خوب های کمپانی بود،تقریبا هیچ محدودیتی برای استفاده از برایان وجود نداشت چون اون دقیقا مثل مایکلز و به نوعی شبیه به هاردی توانایی جذاب کردن مسابقه از طریق انجام فنون ریسکی و های فلائینگ رو داشت و البته خیلی خوش شانس هم بود چون در سال هایی که اون چلنجر و یا قهرمان جهان بود کمپانی از نبود های فلایر خوب و درجه یک رنج میبرد و همین مسئله باعث شد تا پانک و او که هردو در رینگ اسکیلز از بهترین های کمپانی بودن خیلی زود دیده بشن.بزرگترین نقطه قوت برایان رینگ اسکیلز او بود،فنونی سنگین ،جذاب، و نسبتا ریسکی که هیجان لازم رو در موقع نیاز به رگ های تماشاگر تزریق میکرد.











مایک استایل:

کریس جریکو : یا مثل استینگ کلا حرف نزنید ( اشاره به یک سال سکوت استینگ در غالب گیمیک black & white او در دهه نود میلادی) یا وقتی میکروفون رو به دست میگیرین آرنا رو منفجر کنین، راه دیگه ای نیست، اگه میخوای محبوب بشی باید یکیشون رو انجام بدی.






WWE تفاوت عمده ای با دیگر کمپانی های داره،در این کمپانی برای دیده شدن فقط خوب مبارزه کردن کافی نیست بلکه باید طرز ارتباط با تماشاچی و چگونه محبوب شدن رو هم یاد گرفت، به طور مثال زک رایدر رو به یاد بیارید.استاری که از هر جهت معمولی بود اما با تکیه به اینترنت و تمرکز روی ارتباط مستقیم با یونیورس تونست جریان قدرتمندی بسازه که اون رو به قهرمانی us رسوند و در فاصله کمی اون رو تبدیل به یکی از محبوب ترین چهره های وقت کرد.اما برایان راه متفاوت تری رو در پیش گرفت در واقع اون بر خلاف استارهایی که اینترنت رو راه اصلی ارتباط با تماشاچی میدونستن ، رینگ و میکروفون رو انتخاب کرد. در وقع برایان تصمیم گرفت تا مثل امثال راک و یا آستین و یا حتی جریکو و خیلی های دیگه از طریق کات کردن پرومو کاراکتر خودش رو تکمیل و یونیورس رو به وجد بیاره، اما و پرومو های او اصلا در حد یک اجرای کوبنده نبودن و هیچکدوم حتی شباهتی به پایپ بامب و یا اسمک ایت داون نداشتن، البته این به معنای ضعف برایان در سخنوری نیست چون حتی اگه پرومو خداحافظی اون در راء رو شنیده باشین قطعا پی میبرید که اون در این کار تواناست اما بنا به جبر سیاست های کمپانی و گیمیک مخصوص برایان اون هیچقوت نمیتونست یه ترش تاکر باشهف پس اینجا بود که برایان در عین تیزهوشی دست به دامن کچ فریز شد،ابداع کچ فریز yes حرکتی فوق العاده هوشمندانه و موفق بود،برایان خیلی خوب تونست با تکیه به همین کچ فریز حمایت بخش برگی از یونیورس رو در هر مسابقه به همراه داشته باشه که البته استوری لاین خاص و گیمیک معصومانه او هم بیشترین کمک رو برای رشد این کچ فریز و در نتیجه محبوبیت او داشتن، در واقع به نوعی شعار yes جایگزین شعار never give up شد و در خیلی از تبلیغات کمپانی این برایان بود که بالاتر از سینا با همون شعار معروف از صرف فعل خواستن حرف میزد و مدام چهره ای قدیس وارانه تر از خودش ارائه میداد،حتی در فن اکسس ها هم گفته میشد برایان بیشترین زمان رو برای دیدار با طرفداران صرف میکرده و با خیلی از اونها صمیمی میشده. و پس از مدتی در پرومو های برایان علاوه بر شعار yes حالا شاهد هنرنمایی مردم هم بودیم،برایان به صورت دائم از حمایت مردم و خواست اونها سخن میگفت و همین باعث میشد که جو آرنا همیشه به نفع اون باشه،برایان خیلی خوب بلد بود که چه طور محبوب بشه و چه طور این محبوبیت اون رو به قهرمانی برسونه.و حتی در شب خداحافظیش هم شاهد این محبوبیت وصف نشدنی بودیم.











گیمیک:

وینس روسو : کاراکتری که خلق میکنین مهم ترین رکن رو در پیشرفت شما داره، اگه به نظر مردم شما یه استار بی استعداد هستین پس دست به کار بشید کاراکتری مرموز و جذاب خلق کنید دقیقا مثل گیمیک black & whiteاستینگ و یا lone wolf استایلز و همه چیزتون رو بر اساس گیمیکتون تعیین کنین.






میشه گفت برایان در طول کریر خودش در WWE همواره گیمیک ثابتی داشته ، اون هیچوقت یک هیل نفرت انگیز نبوده و حتی در چندماهیی هم که با شیمس و پانک فیود داشت هیچ ** حرکتی نکرد که موجب منفور شدنش بشه، در واقع برایان همواره کاراکتر نسبتا معصوم خودش رو حفظ کرد. اون هیچ گاه از خط قرمز های تعیین شده در پرومو ها عبور نکرد و هیچ گاه مصاحبه ای جنجالی و غیرقابل پیش بینی نداشت.در واقع رفتار اون همواره ثابت بود، دقیق تر بخوام بگم اون بر اساس یک سری کلشه ها عمل میکرد ف به طور ثمال هنگام خشم لب هاش رو به هم میفشرد و با تکون دادن سرش سعی در تحریک تماشاچی داشت و یا همیشه قبل از هر مسابقه اون لبخند ملیح رو به لب داشت.اما مشخصا اون ویژگی خاصی در ظاهرش نداشت و فراموش نکنیم لباس و پوشش یکی از ارکان مهمه گیمیک هستن، پس بنا براین برایان همیشه از رنگ زرشکی و قلم بندهای مخصوص خودش استفاده میکرد تا بتونه پوشش منحصر به فرد خودش رو داشته باشه ، کمی بعد برایان سراغ صورت خودش رفت و ب بلند گزاشتن موهای سر و صورتش رسما یک ظاهر خاص رو برای خودش خلق کرد، ظاهری که از نظر ملتزر بیشتر در جهت معصوم سازی برایان و شبیه تر کردنش به شمایل مسیح به این شکل در اومده . در واقع ظاهر و پوشش برایان در طی مدت زمان کوتاهی به یک شکل منحصر به فرد رسید و رسما پس از ترکیب با موارد ذکر شده بالا گیمیک خاصی رو خلق کرد.گیمیکی که پیش تر در امثال سینا و هوگن دیده شده و به نظر میاد دلیل محبوب موندنش هم مدت زمان کوتاه بقای اون و حضور پر رنگ مردم در شکل گیری اونه.










راسل مینیا 30 :

برایان کوچمن : اگه قرار باشه دنیا فقط یه تصویر از شما به خاطر بسپره ، اون تصویر راسل مینیاست.






اولین تصویر به یاد ماندنی برایان در راسل مینیا اون باخت چند ثانیه ای به شیمس بود، یک تحقیر تمام عیار و مهر تائیدی به صبحت های مخالفین برایان،اما پس از دو سال همه چیز عوض شد،در طی این دو سال کمپنی تقریبا در اکثر برنامه هاش شکست خورد و چهره اصلی خودش ( پانک ) رو از دست داد و بازخود نسبتا منفی راجع به دو راسل مینیا قبلی کسب کرده بود.پس کمپانی تصمیم گرفت تا با توجه به محبوبیت فراگیر برایان برنامه خودش رو تغییر بده و اون رو به چهره اصلی تبدیل کنه و تمامی توجهات رو معطوف به برایان کنه . بنا بر این برایان دقیقا مثل پانک در یک تابستان داغ پا روی سینه سینا گذاشت و تبدیل به قهرمانی شد که کسی مانندش رو ندیده اما کمی بعد ارتن قهرمانی رو از برایان گرفت و استوری جدیدی آغاز شد ، این نکته منفی برای برایان نبود اون در این استوری محبوب تر شد و به نوعی حمایت تمامی یونیورس رو به سمت خودش جلب کرد.در طول چند ما آثوریتی برایان رو به شدت آزار میدادن و شاد تنها نکته منفی این استوری عدم استفاده از تمامی پتانسیل ارتن بود اما این استوری از هر جهت بی نقص و جذاب بود تا اینکه ... رسیدیم به راسل مینیا 30 . در سی امین سالگرد راسل مینیا در حالیکه انتظارات متفاوتی وجود داشت کمپانی تصمیم گرفت تا تصویر این راسل مینیا رو اختصاص بده برایان ، پس بنا بر این اسطوره سازی شروع شد . برایان ابتدا با دست مصدوم هانتر رو برد و چند ساعت بعد با همون مصدومیت دو تن از بهترین های تاریخ کمپانی رو خورد کرد..آرنا مثل همیشه تشویقش میکردن .. همه خوشحال بودن و به راحتی باخت تیکر رو از یاد برده بودن..اما تعدادی هم به شدت ازش متنفر شدن، و شاید تلخ ترین شب عمرشون رو تجربه کردن..پوش بی حد و اندازه ای که نصیب برایان شد به هیچ شکل منطقی قابل توضیح نیست و باید گفت برایان درخشید تا صرفا سود آور باشه ، مرد اول کمپانی حالا دیگه یکه تاز بود و هیچ قدرتی نمیتونست مانع از بهترین بودن او بشه. و همین به مذاق یک قشر از هواداران خوش نیومد.همون هایی که از کاراکتر های یکه بزن و هوگنی خسته شده بودن و منتظر یک استار با شمایل انسانی بودن تا یک ابرقهرمان فضایی










مصدومیت :

باتیستا : وقتی قهرمان میشی بهترین حس ممکن رو داری و فکر میکنی که دیگه هیچ چیز جلو دارت نیست، اما وقتی مصدومیت میاد سراغت، اونم در حالیکه هنوز قهرمانی و بهترین، باید بگم حس میکنی که مرگ اومده سراغت.






مدتی نگذشت که برایان از مرد اول کمپانی به مصدوم اول کمپانی تبدیل شد، در این بین تلاش تیم کریتیو برای داغ نگه داشتن تنور استوری تحسین بر انگیز بود، زمانیکه بری بلا با استفانی مکمن در افتاد صرفا سر شوهرش اما مصدومیت جزئی نبود ، برایان تقریبا برای چندماهی خارج از رینگ حضور داشت و بازهم کمپانی در بد مخصمه ای گیر کرده بود اما به لطف حضورش در راسل مینیا 31 میشد تقریبا همه چیز رو دوباره از اول ساخت، برایان اومد و در لدر مچ برد و قهرمان شد ، همونطور که انتظار میرفت و حتی کمپانی 4 تا از بزرگترین لجندهای خودش رو اورد به بک استیج تا با همون فریاد های yes معروف یک جشن بزرگ بگیره.اما کمی بعد برایان بازهم مصدوم شد، و اینبار جدی تر از قبل ، صداهایی شنیده میشد که مصدومیتش از ناحیه سر یک مشکل جدیه و حتی امکان داره موجب مرگ مغزی اون بشه، همه بلفاصله به یاد مایکلز افتادن و اون 4سال نفرین شده ای که بهترین لحظات مایکلز رو تلخ کرد و یا همون مصدومیت کابوس وار بازوی باتیستا ، اما اینبار دیگه از بازگشت خبری نبود. در حالیکه هم امیدوارنه از بازگشت حرف میزدن در نهایت مشخص شد که اون هیچ شانسی نداره و در صورت بازگشت امکان داره توی رینگ جونش رو از دست بده!! مرگ مغزی در صورت مبارزه محتمل ترین احتمال بود، یک پایان تلخ به کریر کوتاه برایان و یک بدشانسی بزرگ برای WWE.15 سال تلاش بی وقفه و به جون خریدن خطرات بسیار باعث شد تا امروز دیگه برایان نتونه ادامه بده ، ضربات و مصدومیت های قدیمی از ناحیه سر حالا منتظر یک فرصت کوچیک هستن تا اود کنن و برایان رو زمین گیر.یک داستان تلخ که بی شبات به داستان بنوا نیست، مردیکه با تمام وجود مبارزه میکرد ، مسابقه نمیداد و همین هم جسمش رو آب کرد









اینجا بدون من :

مایکلز : وقتی مصدوم شدم با خودم فکر میکردم WWE چه شکلی میشه بدون حضور من توی رینگ؟ بهتر ؟ بدتر؟ همیشه دلم میخواست توی رینگ باشم و بجنگم..نمیدونم این این چیز خوبیه یا بد؟؟






تا چندماه قبل با تصور رویارویی رینز و برایان کلی حالی میکردیم و مطمئن بودیم دیگه خبری از پوش غیر زمینی نیست، چون هردو چهره های مطرح کمپانی هستن و میتوانیم پس از مدت ها از هر دو یک مسابقه جذاب و منطقی رو شاهد باشیم اما حالا برایان رفته و سوال اینه که چه کسی جای اون رو پر خواهد کرد؟ کدوم استار انقدر محبوبه که یک آرنا از اون طرفداری کنن؟ صادقانه...هیچکس..برایان چهره سوداور و جذاب کمپانی بود که میتونست در هر مسابقه ای بدرخشه اما بد شانسی امونش نداد.او قطا در کنار WWE باقی خواهد موند اما دیگه مبارزه ای نخواهد داشت. نمیشه شاد بود چون بار فتن اون مشکلی حل نشده . برایان رفت و تعدادی خوشحالن چون از درخشش های غیر عقلانی و یکه بزن بودنش متنفر شدن اما مگه فقط برایان اینگونه بود؟ خیر کمپانی پس از برایان استاری دیگر رو انتخاب کرد و حالا اون داره نقش برایان رو ادامه میده.کمپانی بدون حضور برایان جای بهتری نخواهد بود و جای خالی او همیشه حس خواهد شد. برایان در نوع خودش عالی بود، مسابقاتی جذاب و چشم نواز شرط اول خوب بودنه اما برایان قربانی حرص و شاید زیاده خوهی کمپانی و صد البته خودش شد، قطعا اگه برایان راسل میینا 30 رو جور دیگری برده بود و یا شاید حتی اگه اون تایتل رو اون شب به دست نمیاورد الان شرایط فرق میکرد.او خیلی زود تبدیل به خدا شد و خیلی زود هبوط کرد.شاید اگه کمپانی قبول میکرد که اون هم یک انسانه و میشه با صبر و حوصله از اون بهترین ساخت و یک شبه همه چیز رو از پایه تغییر نداد الان اینگونه نمیشد. برایان کشتی گیری بی نقصی نبود اما میتونست بشه.اگه صبر و حوصله امثال ارتن و پانک رو داشت... و هزاران اما و اگر دیگه .. حالا اون رفته...



ممنون از صبر و حوصله شما


نظر شما در مورد کریر دنیل برایان چیه؟

مروری به قهرمانی ها و افتخارات دنیل برایان در طول کریر او ( به طور خلاصه)







قهرمانی اینترنت APW ( یک بار)

قهرمانی میان وزن ASW ( یک بار )

قهرمانی تگ تیم ECWA ( یک بار )

قهرمانی کانادایی سبک وزن NWA ( یک بار)

قهرمانی سبک وزن FIP ( یک بار )

قهرمانی سنگین وزن پورتو ریکو IWA (یک بار )

قهرمانی میان وزن جنوبی MCW ( یک بار )

قهرمانی تگ تیم جنوبی MCW (یک بار )

قهرمانی سبک وزن MSW (یک بار )

قهرمانی سبک وزن جنوبی NWA (یک بار)

قهرمانی سبک وزن تگ تیم IWGP ( یک بار )

قهرمانی جهان PWG ( دو بار )

قهرمانی سبک وزن GHC ( یک بار )

قهرمانی خالص ROH (یک بار )

قهرمانی جهان ROH ( یک بار )

قهرمانی تگ تیم TWA ( یک بار )

قهرمانی سنگین وزن جهان WXW ( یک بار )

قهرمان ایالات متحده wwe ( یک بار )

قهرمان بین قاره ای ( یک بار )

قهرمان سنگین وزن جهان wwe ( یک بار )

قهرمان سنگین وزن wwe ( سه بار )

قهرمان تگ تیم wwe ( یک بار )

مستر مانی این د بنک 2011 اسمکدان wwe ( یک بار )

سلام

به به عجب مقاله ی خوبی !! اینکه این مقاله به بخشهای مختلفی تقسیم شده باعث میشه که من بگم دررابطه با موضوع(کریر براین) ، واقعا کامل بود!

تنها ضعفی که میشه عنوان کرد نوع ظاهر و زیبایی مقاله ست که حسن جان باید بیشتر بهش توجه کنه ، موردی که من خودمم زیاد استعدادی ندارم

براین یک رسلر تکنیکال و بسیار خوب بود ، از قدرت میک اسکیلزش گرفته تا رینگ اسکیلز توانا ، هرچند که کلا wwe دست اکثر رسلرها رو توی حرکات میبنده ، همین براین بخضی از حرکات تخصصی خودش توی کمپانی های دیگه رو نمیتونست بزنه توی wwe...

بزرگترین استعداد این فرد ، قدرت ارتباط بی نظیر با هواداران هستش که توی رسلرهای امروزی کمتر یافت میشه شاید آخرین فردی که خیلی عالی میتونست اینکارو بکنه سی ام پانک بود که دیگه اونم نیست!

با تشکر از مقاله به جا و خوبتان


"او خیلی زود تبدیل به خدا شد و خیلی زود هبوط کرد"

همین یه جمله کریر دنیل برایان در کمپانی را توصیف میکنه.



شاید از اون نسل ان اکس تی تنها کسی که به درجات بالا و هرچند کوتاه رسید دنیل برایان بود .

با تمام نکاتی که فرمودید موافقم. برایان واقعا در رینگ اسکیل و نحوه ی ارتباطش با تماشاگرا یکی از بهترین های بود.


شاید منحصر به فرد ترین ویژگی برایان ارتباط قوی بین رینگ اسکیل و کچ فریز یس بود. به گونه ای که پس از هر کیک یا ضربه ای، یونیورس را وادار به یس گفتن میکرد.


در مورد کچ فریز یس هم یه نکته ای را بگم که یک شبه یا چند ماهه درست نشد بلکه یه پروژه ی چندین ساله بود. برایان پس از کش کردن چمدانش بر روی بیگ شو شروع به یس گفتن کرد. اما این یس بیشتر به سبک هیل و لج درار بود، تا این که پس از شکست تحقیر امیز در رسلمنیا آن سال کچ فریز از یس به NO تبدیل شد که اولین جرقه های یس یونیورس اینجا زده شد. البته بیگ شو و کین هم تاثیر به سزایی در این کچ فریز داشتند. در کل محبوبیت برایان حاصل تلاش چند ساله اش در رینگ و کاراکترش داشت که همانطور که گفتید شخصیتش را در طی این سال ها حفظ کرد.



در مورد مقاله هم به نظرم مقاله از نظر محتوا سطح خیلی خوبی داره. از لحاظ زیبایی هم به نظرم اگر یک مقدار فاصله ی خطوط را بیشتر کنید مشکل بر طرف بشه.
این مقدار نزدیکی خطوط (با توجه به نوع فونت نوشته شده) یک مقدار برای خواننده ازار دهندس